41:263  263  PRAELECTIONES  264  abominationibus,  quas  Antiochus  erexerat:  tamen  ut  in  rebus  turbulentis  fieri  solet,  non  dubito  quin  filii  eius  in  multis  deliquerint.  Sed  iusta  fuit  causa  quam  agebant,  utcunque  particulares  actiones  non  possint  probari.  Iam  sequitur,  35.  Et  ex  intelligentibus  cadent  ad  probandum  (vel  examinandum:  Zaraph,  proprie  significat  fundere)  in  ipsis  (hoc  est,  ad  ipsos  excoquendos)  et  mundandos  (vel  purgandos,  iterum)  et  dealbandos  usque  ad  tempus  finis  (id  est,  finitum),  quoniam  adhuc  usque  ad  praefixum  tempus.  Prosequitur  angelus  eandem  sententiam,  nempe  filios  Dei,  qui  cordati  erunt  ad  pietatis  defensionem,  fore  obnoxios  multis  et  gravibus  persequutionibus.  Cadent  ergo  ex  doctis,  hoc  est,  Non  unius  tantum  momenti  erit  illa  calamitas,  ut  qui  animose  studuerint  tueri  verum  dei  cultum  pereant  sub  gladio,  per  ignem  et  aliis  modis,  sed  postea  successores  idem  patientur.  Ex  doctis  ergo  cadent,  quasi  diceret  florem  ecclesiae  interiturum.  Nam  erant  multae  quisquiliae  in  populo,  et  maior  pars  statim  transvolavit  ad  defectionem,  ubi  religio  asserenda  erat  proprio  sanguine.  Pauci  erant  residui  quos  vocat  intelligentes,  ut  heri  dictum  fuit,  qui  non  sapiebant  secundum  carnem.  Haec  enim  est  carnis  prudentia,  sibi  et  propriis  commodis  consulere,  cavere  pericula,  occurrere  omnibus  molestiis,  sed  vocat  intelligentes,  qui  obliti  vitae  suae  offerunt  se  Deo  in  sacrificium,  qui  non  gravantur  se  exponere  omnium  odiis,  qui  fortiter  mortem  oppetere  parati  sunt.  Piorem  igitur  illum  ecclesiae  dicit  periturum  angelus.  Iam  quis  sperasset  aliquod  nomen  Dei  fore  in  terris,  quum  omnes  eius  sinceri  cultores  ita  iugularentur  impune?  Nam  scimus  ut  grassata  fuerit  tyrannis  Antiochi:  nemo  audebat  hiscere,  libri  omnes  sacri  tunc  exusti  sunt,  et  putavit  impius  ille  totum  Dei  cultum  esse  abolitum,  quum  mulieres  promiscue  raperentur  ad  incendium  una  cum  suis  liberis,  neque  etiam  parcerent  tyranni  satellites  nutricibus,  ex  quarum  mammis  pendebant  infantes.  Quum  igitur  tanta  saevitiae  atrocitas  grassata  fuerit  illo  tempore,  quis  non  putasset  totum  semen  Dei  esse  exstinctum?  Sed  angelus  hic  ostendit  diversum  fore  finem,  nempe  ut  purgentur,  ut  mundentur  ac  dealbentur  filii  Dei.  Significat  igitur  adeo  non  fore  exitiale  quod  ipsis  continget,  ut  potius  cedat  ipsis  in  salutem.  Hic  etiam  locus  docet  hanc  esse  coram  Deo  veram  prudentiam,  si  patimur  nos  ad  mortem  potius  rapi  quam  deflectamus  a  libera  et  ingenua  coelestis  doctrinae  professione,  et  ab  ipso  etiam  cultu  Dei.  Haec  enim  necessitas  imposita  est  filiis  Dei,  ut  cadant  sive  gladio,  sive  igne,  deinde  ut  bonis  spolientur,  vel  trahantur  in  exsilium.  A  fine  autem  ipso  demonstrat  angelus,  persequutiones  quae