8:262
oblatam
recipiant:
alios
ita
sponte
esse
incredulos,
ut
fidei
luce
destituti
in
tenebris
maneant.
Contra
hoc
Dei
iudicium
petulanter
insurguntx)
multi
canes.
Atque
inter
eos
nonnulli
quidem
Deum
palam
impetere
non
dubitant,
quod
futuram
Adae
ruinam
praevidens,
non
melius
consuluerit
rebus
humanis.
Quibus
compescendis
nulla
melior
ratio
quaerenda
est,
quam
quae
a
Paulo
nobis
ostenditur.
Hoc
enim
veniebat
in.
quaestionem:
quomodo
iustus
esset
Deus,
dum
miseretur
cuius
vult,
et
quem
vult
indurat.
Tantam
hominum
audaciam
nullo
responso
dignatur,
nisi
quod
ordinis
ipsos
sui
sortisque
admonet
[pag.
19]:
O
homo,
tu
quis
es
qui
respondeas
Deo?
(Rom.
9,
20.)
Quod
garriunt
profani
homines,2)
rationis
inopia
silentio
absurditatem
texisse:
longe
aliter
res
habet
Axioma
enim
sumit,
quod
non
modo
piis
mentibus
tenendum
est,
sed
in
communi
sensu
insculptum
esse
convenit:
Altius
esse
magisque
reconditum
Dei
iudicium,
quam
ut
eo
usque
penetrare
possint
homines.
Et
quem,
obsecro,
non
pudebit,
velle
ingenii
sui
modulo
causas
omnes
operum
Dei
comprehendere?
Atqui,
in
eo
vertitur
status
quaestionis,
an
nulla
sit
Dei
iustitia,
niai
quae
a
nobis
concipitur?
Hoc
si
uno
verbo
proponitur,
liceatne
Dei
virtutem
sensu
nostro
metiri,
nemo
est
qui
non
protinus
respondeat,
omnes
hominum
sensus
in
unum
coacervatos
immensae
Dei
potentiae
longe
succumbere.
Interea
simul
ac
in
Dei
operibus
certa
ratio
non
apparet,
diem
illi
dicere8)
quodammodo
parati
sunt.
Quid
ergo
hac
Pauli
admonitione
opportunius
vel
aptius:
nimium
sui
esse
oblitos
qui
se
supra
coelum
attollant?
Ut
Deus
ipse,
iure
suo
cedens,
se
ad
reddendam
causam
offerat,
ubi
ad
arcana
illa
ventum
fuerit,
quae
angeli
cum
trepidatione
adorant,
quis
non
tanto
fulgore
attonitus
stupebit?
Mira
sane
hominum
rabies,
qui
Deum
sibi
audacius
subiicere,
quam
paganum
aliquem
iudicem4)
aequare
non
verentur.
Tibi
molestum
est
ac
odiosum
[pag.
20],
Deum
plus
posse
et
facere,
quam
mens
tua
capiat
:
aequali
autem
tuo
interdum
concedes,
ut
suo
iudicio
fruatur.
Et
tu
in
tanto
furore
Dei
mentionem
ullam
facere
audes?5)
Quid
tibi
sonat
Dei
nomen?
Et
tu
Paulum
ratione
destitui
iactabis,6)
nisi
Deum
e
coelesti
solio
detractum
tibi
excutiendum
sistat?
Nos
vero
sciamus,
sanctum
apostolum
primo,
qua
decuit
gravitate,
compescuisse
vesanam
eorum
lasciviam,
quibus
Dei
iustitiam
incessere
nulla
religio
est:
deinde,
piis
1)
qui
abbayent
contre
ce
conseil
admirable
de
Dieu.
2)
aucuns
gaudisseurs.
3)
sadiourner.
4)
quelque
iuge
de
village.
5)
Cependant
ils
babillent
de
Dieu
et
de
la
religion,
6)
que
S.
Paul
estoit
au
bout
de
son
rolle.
17*
|