7:262
rogando,
ut
pro
more
episcopos
omnes
advocaret,
Ergo
quod
tunc
precibus
fieri
orabat
Leo,
Frenesius
hodie
factum
esse
tam
graviter
accusat,
ut
speciem
propemodum
faciat
apostasiae.
Patrocinium
ergo
fictitiae
suae
potestatis
aliunde
quaerat,
quam
a
Deo
et
hominibus.
7)
Quum
tale
quiddam
aliquando
captaret
in
concilio
carthaginensi,
fortiter,
ut
par
erat,
Africani
episcopi
tam
improbae
ambitioni
restiterunt,
[pag.
50]
Quum
obtenderet
praerogativam
in
alias
ecclesias,
nicenae
synodi
decreto,
sibi
permissam
esse,
non
habuerunt
fidem:
sed
Constantinopolim,
et
in
alias
urbes
graecas
miserunt,
ut
veritatem
investigarent.
Compertum
tandem
fuit,
acta
concilii
a
sanctissimo
patre
corrupta
fuisse,
ut
illis
ad
erigendam
suam
tyrannidem
abuteretur.
Saltem
quae
proferebantur
ex
eius
archivis
exemplaria,
cum
veris
et
certis
non
congruebant.
Ita
repudiatum
fuit
eius
postulatum,
non
absque
manifesto
falsitatis
probro.
Atqui
iura
divina
et
humaua
hic
quoque
sibi
suffragari
clamat.
Quis
unquam
Deus,
obsecro,
papam
constituit
causarum
omnium
ad
ecclesiam
vel
fidem
pertinentium
cognitorem,
arbitrum
et
iudicem?
Quas
etiam
hominum
leges,
aut
quae
placita
de
hac
re
ostendet?
Dicit
quidem
Ambrosius,
fidei
causas
debere
in
templo
coram
plebe
tractari:
et
tunc
de
summo
fidei
nostrae
capite
agebatur.
Non
dicit,
coram
papae
tribunali.
Dicit,
fateor,
iudicandas
esse
%
sacerdotibus:
sed
nequaquam
uni
papae
defert
iudicium.
Alioqui
graviter
peccasset
quum
ad
cognoscendam
maximam
causam,
aquileiensi
concilio
non
interfuit
modo,
sed
etiam
praesedit.
Invehatur
Frenesius
in
Ambrosium,
quod
[pag.
5
i]
concilium
quum
vocandum
ab
imperatore
procurasset,
habere
ausus
est,
et
quidem
absente
romano
episcopo,
illicque1)
de
Christi
divinitate,
quid
sentiendum
foret,
statuere.
Ubi
tunc
erant
humana
iura,
quibus
gloriatur
Frenesius,
quum
in
Italia
synodus
universalis
de
summa
religionis
tractaret,
vocato
quidem
romano
episcopo,
sed
nemine
eius
loco
comparente?
Quid
quum
a
Melchiade
romano
etiam
episcopo
devoluta
est
causa
maximi
momenti
ad
episcopum
arelatensem?
Litigabat
Donatus
a
Casis
nigris
cum
Caeciliano.
Non
erat
civile
negotium,
sed
causa
ecclesiastica,
et
quae
non
leve
caput
christianae
doctrinae
continebat,
nempe
de
ecclesiae
unitate
et
communione
sanctorum.
Constantinus
Magnus
Melchiadem
primo
iudicem
1)
illicque
om.
princeps.
17*
|