6:262
nem
excitatis?
Non
disputatione
certandum
est
vobiscum,
sed
anathemate
agendum.
Neque
enim
revocare
in
dubium
fas
est,
de
quo
semel
pronunciavit
apostolus.
Huc
accedit,
quod
Eusebius,1)
quum
de
Clemente
loquitur,
unam
epistolam
reliquisse
eum
narrat:
de
altera
nihil
audet
asserere,
quia
non
viderit;
deinde
continuo
subiungit:
Sed
et
alia
eius
opuscula
[pag.
41]
a
nonnullis
haberi
perhibentur,
velut
Petri
et
Appionis
disputatio:
quae
in
usu
a
veteribus
habita
minime
reperimus,
quia
nec
pura
in
eis,
nec
incorrupta
fidei
apostolicae
doctrina
mansisse
deprehenditur.
Atque
ut
citra
ambages
dicam
quod
res
habet,
quisquis
in
illorum
temporum
historiis
bene
exercitatus
rem
propius
expendet,
aut
Petri
cum
Simone
Mago
concertationem
confictam
fuisse
et
fabulosam
animadvertet:
aut
velut
dubiam
et
incognitam
relinquet
in
medio.
Nam
et
Augustinus
Romae
quoque
sua
aetate
vulgo
fuisse
de
ea
rumores
scribit,2)
quia
Romanis
ipsis
pro
falsis
habebantur.
Haec
longius
repetere,
et
fusius
persequi
libuit,
ut
statuerent
lectores,
quantum
sit
deferendum
testimoniis,
quae
paulo
post
ex
commentitio
illo
Clementis
libro,
velut
ignea
tela,
in
nos
Pighius
vibrat.
Verum
demus
librum
aliquem
fuisse
a
Clemente
conscriptum,
qui
inscriptionem
hanc
habuerit,
quid
hoc
ad
frigidas,
vel
potius
fatuas
istas
rhapsodias?
quae
nullo
ingenio,
nullo
iudicio
fuerunt
ab
indocto
monacho
consarcinatae.
En
specimen
ingenuitatis
Pighianae.
Venio
ad
alios
haereticos:
quorum
nos
facit
discipulos.
Tametsi
autem
nonnihil
inter
se
differunt
:
quoniam
tamen
unus
est
demum
omnium
communis
error,
eos
simul
uno,
ut
aiunt,
fasciculo
complectar,
ac
breviter
referam,
quid
illi
docuerint,
quid
nos
doceamus:
ut
ex
comparatione
iudicent
lectores,
quid
nobiscum
illis
sit
commune.
Ac
illud
quidem
Valentini
inextricabile
chaos
de
αἰώνων
genealogia
omittam,
quia
parum
ad
institutum
faciat,
nisi
quod
ex
tricesimo
aeone
diabolum
genitum
fingit,
qui
alios
postea
genuerit,
a
quibus
creatus
fuerit
mundus.
Atque
inde
est,
quod
malitiam
non
arbitrio,
sed
naturae
mundi,
hoc
est,
generi
diabolico
tribuit.
Cerdoniani,
Marcionitae
et
Manichaei
simplicius
insaniunt:
constituunt
enim
duo
principia
inter
se
diversa,
quasi
duos
deos:
unum
bonum,
alterum
malum,
[pag.
42]
hinc
mala,
inde
bona
ortum
habere
et
originem.
Plura
deinde
et
magis
adhuc
ridicula
comminiscuntur
Manichaei,
de
bonorum
et
malorum
commixtione,
quibus
supersedeo.
Priscillianistae
paulo
aliter
de
humanae
pravitatis
origine
philosophantur.
Non
enim
ex
mala
traduce
gigni
animas
putant,
sed
descendere
de
coelo
ex
divina
1)
Libr.
3.
ecclesiasticae
Historiae
cap.
16.
2)
Epist.
86.
17'
|