[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:262  pudefiant,  dum  infamant  bonam  vestram  in  Christo  conversationem.  Tametsi  haec  nova  praeceptio  est,  pendet  tamen  ex  superioribus.  Nam  exigit  a  fidelibus  eam  constantiam,  ut  adversariis  intrepide  respondeant  de  fide  sua.  Haec  autem  pars  est  eius  sanctificationis  cuius  nuper  meminit:  quia  tunc  vere  suum  honorem  exhibemus  Deo,  quum  nec  metus  nec  pudor  a  recta  fidei  professione  nos  impedit.  Caeterum  non  praecise  iubet  Petrus  ut  ubique  et  semper,  et  apud  omnes  promiscue  asseramus  ac  publicemus  quidquid  nobis  a  Domino  datum  est.  Nam  in  hunc  finem  Dominus  suos  spiritu  discretionis  instruit,  ut  iudicent  quando,  et  quousque,  et  apud  quos  loqui  expediat.  Tantum  iubet  paratos  esse  ad  responsionem,  ne  sua  socordia  vel  ignavo  carnis  metu  Christi  doctrinam  impiorum  ludibriis  silendo  exponant.  Summa  ergo  huc  tendit,  debere  nobis  in  promptu  esse  fidei  confessionem,  ut  eam  proferamus  quoties  opus  est,  ne  increduli  ex  nostro  silentio  totam  religionem  quam  sequimur  damnent.  Porro  notandum  est,  Petrum  hic  non  mandare  ut,  quacunque  de  re  agitata  fuerit  quaestio,  parati  ad  eam  solvendam  simus.  Neque  enim  omnium  est  de  quovis  argumento  disserere.  Atqui  haec  generalis  est  doctrina,  quae  ad  rudes  et  idiotas  pertinet.  Ergo  non  aliud  sibi  vult  Petrus,  nisi  ut  infidelibus  palam  faciant  Christiani,  se  Deum  pure  colere,  et  religionem  habere  sanctam  ac  rectam.  Atque  in  eo  nihil  est  difficultatis.  Esset  enim  nimis  absurdum,  quum  de  fide  nostra  quispiam  inquirit,  nihil  nos  proferre  ad  eius  defensionem.  Danda  enim  semper  opera  est  ut  omnes  agnoscant  nos  Deum  timere,  pieque  ac  reverenter  sentire  de  legitimo  eius  cujtu.  Hoc  etiam  exigebat  temporis  ratio.  Perquam  odiosum  et  infame  erat  christianum  nomen:  multi  nefariam  multisque  sacrilegiis  refertam  esse  sectam  putabant.  Summa  igitur  in  Deum  perfidia  fuisset,  si  rogati  neglexissent  pietatis  suae  testimonium  reddere.  Idque  (meo  iudicio)  significat  apologiae  nomen  quo  Petrus  utitur:  nempe  ut  Christiani  testatum  mundo  facerent,  se  procul  ab  omni  impietate,  veraeque  pietatis  corruptela  abesse:  quo  nomine  imperitis  suspecti  erant.  Spes  hic  per  synecdochen  pro  fide  capitur.  Neque  tamen  (ut  dictum  est)  requirit  Petrus  ut  distincte  et  subtiliter  sciant  de  singulis  fidei  articulis  disputare:  sed  tantum  ut  ostendant  fidem  in  Christum  verae  pietati  esse  consentaneam.  Hinc  vero  colligimus,  perperam  Christianorum  nomine  omnes  abuti,  qui  nihil  certi  tenent,  nec  quidquam  habent  quod  respondeant  de  fide  sua.  Sed  rursum  expendi  sedulo  debet  quod  dicit,  eius  quae  in  vobis  est  spei.  Significat  enim  eam  demum  confessionem  probari  Deo,  quae  ex  corde  manat:  quia  nisi  intus  resideat  fides,  frustra  garriet  lingua:  17*  ?62  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci