5:262
partae,
memoriam
subiiciat?
quod
unicum
sacerdotem
esse
Christum,
nullo
consorte,
nullo
successore,
doceat
atque
ostendat?
quod
eius
morte
perfecta,
quae
in
salutem
nostram
erant
omnia,
testetur?
Et
quo
igitur
iure
missa
eius
mnemosynon
censeatur,
cuius
nec
apiculum
proferat?
Porro
quod
sese
aiunt
eundem
fere
inde
usum,
quem
e
coena
capere:
amplissimum
ipsi
de
se
testimonium
ferunt,
nihil
se
illic
meditari
minus,
quam
ut
gloriae
confessionem
Christo
Domino
tribuant,
ad
quam
praescriptis
verbis
in
coena
vocantur
fideles.
Eius
autem
discriminis,
cuius
specie
praesentis
idololatriae
rationem,
a
veteris
illius
causa
disiungere
vulgo
conantur,
quanquam
exemptam
iam
plane
bonis
viris
omnem
dubitationem
arbitror,
quale
id
tamen
sit,
quando
ita
nos
facturos
recepimus,
et
quorundam
forte
frangendae
obstinationi
expedit,
consideremus.
Cur
tot
exsecrationibus
sancitum
sit
olim
a
Domino,
ne
gentium
superstitionibus
servi
sui
ullo
se
modo
commiscerent,
causam
fuisse
aiunt,
quod
ille
idolis
habitus
honor
quum
falsis
diis
manifeste
tribueretur,
divinitatis
quoque
honorem
a
vero
Deo
ad
illos
transferebat:
mundum
quidem
non
minus
abominanda
hodieque
superstitione
insanire,
caeremoniis
ineptire
aeque
prope
stolidis
et
fatuis:
verum
hoc
interesse,
quod
quales
tandemcunque
caeremoniae
istae
sint,
quia
tamen
Dei
nomen
prae
se
ferunt,
eiusque
sunt
cultui
destinatae,
eas
si
quis
perversa
superstitione
vacuus
solutusque
usurpet,
nihil
de
vera
Dei
religione
sit
derogaturus.
Haec
si
de
mediis
ritibus,
quos
docendi
causa
indifferentes
nuper
vocavimus,
disputarent,
eorum
permissioni
non
vehementer
reclamarem.
At
quum
eas
quoque
caeremonias
complectantur,
quae
manifesta
sunt
impietate
ac
non
ferendo
Dei
opprobrio
insignes,
quam
inscite
ratiocinentur,
paucis
e
scriptura
petitis
exemplis
ostendemus.
Serpentem
illum
aeneum
(Num.
21,
8
ss.),
qui
postquam
usum
praestare
desiisset
cuius
causa
fuerat
excitatus,
posteris
etiam,
quo
aeternum
esset
[pag.
28]
saeculis
omnibus
divini
beneficii
monumentum,
relictus
fuerat:
quum
praepostera
patrum
imitatione
a
filiis
postea
coli
coeptus
esset,
eundem
semper
optimae
religionis
praetextum
retinuisse
quis
dubitet?
passimque
et
vulgatum
fuisse,
et
obtinuisse,
illam
summi
Dei
esse
imaginem,
quae
in
eius
gloriam
adoranda
foret?
Quod
si
eorum
quempiam,
quos
tum
Dominus
prolabi
in
tantam
caecitatem
passus
non
erat,
narrarent
historiae
(2
Reg.
18,
4),
procul
omni
superstitione,
tantum
ut
publicae
populi
insaniae
se
accommodaret,
genu
coram
idolo
illo
incurvasse:
nostrum
opinor
nemo
fuerit,
qui
non
confestim
illam
simulandi
improbitatem
detestetur:
et
sane
communi
piorum
omnium
abominatione
digna
esset.
At
nisi
nobis
frustra
blandimur,
nihilo
nunc
leviore
flagitio
genua
coram
panis
crusta
incurvamus,
quam
tum
inflectere
coram
serpente
licuisset??17*
|