[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


29:262  praecipit  efficiendam,  ut  ad  eum  tanquam  unicum  asylum  confugiamus,  et  in  eum  omnes  nostras  curas  ac  sollicitudines  reiiciamus,  supplicesque  precemur  eius  maiestatem,  ut  si  ab  hominibus  reiicimur  ac  contemnimur,  ipse  nostri  curam  suscipiat.  En  cur  David  querelas  suas  in  sinu  Domini  reponens,  ait:  Inimici  mei  verbis  odii  circumdederunt  me,  et  me  oppugnaverunt  sine  causa,  pro  dilectione  mea  adversantur  mihi,  et  ego  ad  preces  confugio,  quasi  dicat,  mihi  unicum  superest  precum  perfugium,  et  tutissimum  asylum,  in  quo  uno  conquiesco:  tu  pacem  mihi  unus  concilias  qui  passiones  detegis,  ut  consolationem  adferas.  Istud  nobis  contumeliis  lacessitis  quod  scriptura  praescribit  sequendum,  ut  Deum  sincere  et  sine  simulatione  precemur,  coniectis  in  eum  omni  cura  ac  sollicitudine  nostra,  quo  favorem  eius  paternum  ac  benevolentiam  in  maximis  nostris  angustiis  experiamur,  et  in  officip  retineamur.  Ex  eo  vero  quod  Anna  dicitur  animo  amaro  fuisse,  ac  Deo  supplicans  vehementer  flevisse^  discendum,  quod  tempus  sit  precibus  opportunum.  Nempe  malis  ingruentibus,  et  veluti  nos  obruentibus,  incendiis  hinc  inde  grassantibus,  et  iam  iam  nos,  sine  Dei  extraordinaria  et  velut  ano  (J>qxotvijc  ope,  consumpturis.  Fateor,  quotidie,  mane,  sub  vesperam,  imo  singulis  horis  Deum  invocandum,  et  iu  rerum  omnium  successu  nos  eius  auxilio  maxime  indigere,  quum  ab  eius  liberalitate  omnia  promanent  bona,  et  iisdem  eius  misericordia  freti  utamur.  Tempus  quidem  est  hilarandi  se,  Deo  rerum  successum  prosperum  dante,  ita  tamen  ut  excessus  et  gratiae  ipsius  abusus  absit:  nam  in  Deo  nostra  gaudia  esse  oportet.  Caeterum  eodem  nobis  adversum  quid  immittente,  tempus  opportunum  est  precibus,  ut  consolationem  accipiamus.  Neque  vero  maximo  rerum  omnium  successu,  et  omnis  mali  carentia  sic  nos  oblectari  par  est,  ut  bestias  aut  sues  abdomini  inservientes  :  sed  potius  agnoscenda  Dei  beneficentia  est,  virtute  sancti  sui  spiritus  nos  protegentis,  ut  pro  tot  tantisque  eius  beneficiis  gratias  illi  agamus.  Quoniam  vero  nonnunquam  tempestatibus  iis  agitamur,  quibus  sine  Dei  auxilio  ferendis  essemus  longe  inferiores,  plerumque  fit,  ut  donorum  Dei  obliti  potius  indignatione  et  mentis  aestu  agitati  sacrosanctum  eius  nomen  blasphemis  vocibus  laedamus,  quam  ad  preces  recurramus:  oportet  nos  in  istiusmodi  tentationum  procellis  ad  preces  ut  sacram  ancoram  confugere,  quandoquidem  opportuno  tempore,  id  est  in  maximis  angustiis,  et  omnibus  aliis  remediis  deficientibus,  Deum  invocare  iubemur,  ut  caecutientium  oculos  aperiat,  ad  auxilium  ipsius  intuendum,  et  nobis  tempore  opportuno  applicandum.  Quamobrem  et  prosperis  et  adversis  rebus  orandum  est.  Prosperis,  inquam,  ut  dona  ipsius  agnoscamus,  gratiasque  pro  illis  Deo  dignas  agamus:  adversis  autem,  ut  nullum  aditum  17*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci