1:262
ubi
Christus
a
patre
datus
cogitatur,
in
quo
tales
thesauri
sunt
absconditi?
Hic
nobis
manum
iniiciunt,
et
illam
fiduciae
certitudinem
arrogantia
et
praesumptione
non
carere
clamant.
At,
ut
nihil
de
nobis,
ita
omnia
de
Deo
praesumenda
sunt.
Nec
alia
ratione
vana
gloria
spoliamur,
nisi
ut
in
Domino
gloriemur.
1)
Quid
ultra?
Percurre,
fortissime
Rex,
omnes
causae
nostrae
partes,
et
quovis
sceleratorum
hominum
genere
nequiores
nos
existima,
nisi
plane
comperias,
in
hoc
nos
laborare,
et
probris
affici,
quia
spem
reponimus
in
Deo
vivo
(1
Tim.
4,
10);
quia
hanc
credimus
esse
vitam
aeternam,
nosse
unum
verum
Deum,
et
quem
ille
misit
Iesum
Christum
(Ioan.
17,
3).
Propter
hanc
spem,
alii
nostrum
vinculis
constringuntur,
alii
virgis
caeduntur,
alii
in
ludibrium
circumducuntur,
alii
proscribuntur,
alii
saevissime
torquentur,
alii
fuga
elabuntur;
omnes
rerum
angustia
premimur,
diris
exsecrationibus
devovemur,
maledictis
laceramur,
indignissimis
modis
tractamur.
Intuere
iam
in
adversarios
nostros
(de
ordine
sacrificorum
loquor,
quorum
nutu
et
arbitrio
alii
nobiscum
inimicitias
exercent)
et
mecum
paulisper
reputa,
quo
studio
ferantur.
Veram
religionem,
quae
scripturis
tradita
est,
quaeque
inter
omnes
constare
debuerat,
facile
et
sibi
et
aliis
ignorare,
negligere,
despicere
permittunt,
parumque
referre
putant,
quid
quisque
de
Deo
et
Christo
teneat,
vel
non
teneat,
modo
implicita,
ut
aiunt,
fide,
suam
mentem
ecclesiae
iudicio
submittat;
nec
valde
afficiuntur,
si
Dei
gloriam
manifestis
blasphemiis
pollui
contingat,
modo
ne
quis
adversus
sedis
apostolicae
primatum
et
sanctae
matris
ecclesiae
autoritatem
digitum
tollat.
Cur
ergo
tanta
saevitia
et
acerbitate
pro
missa,
purgatorio,
peregrinationibus,
et
id
genus
nugis
belligerantur,
ut
sine
eorum
explicatissima,
ut
ita
dicam,
fide,
salvam
fore
pietatem
negent,
quum
tamen
nihil
eorum
a
verbo
Dei
esse
probent?
Cur?
nisi
quia
illis
Deus
venter
est,
culina
religio;
quibus
sublatis,
non
modo
non
Christianos,
sed
ne
homines
quidem
futuros
se
cre-
1)
discamus
gloriari
1550
seqq.
17*
|