[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:261  261  CAPUT  III.  bendos  optimum  erit  remedium,  si  immodicos  terrores,  divini  auxilii  fiducia  vicerimus.  Porro  non  dubium  est  quin  alludere  Petrus  ad  locum  Iesaiae  voluerit,  qui  habetur  cap.  8.  Nam  quum  Iudaei  adversus  Dei  prohibitionem  profanis  mundi  opibus  munire  se  appeterent,  prophetam  suum  admonet  Deus,  ne  illorum  exemplo  trepidet.  Quamquam  Petrus  timoris  nomen  videtur  in  diversum  sensum  trahere.  Passive  enim  accipitur  a  propheta,  qui  populum  incredulitatis  ideo  accusat,  quod  quum  auxilio  Dei  fretus,  fortiter  deberet  pericula  contemnere,  metu  sic  prostratus  et  fractus  erat,  ut  undique  illicita  subsidia  accerseret.  Atqui  Petrus  aliter  timorem  accipit,  nempe  pro  formidine,  quam  sua  violentia  et  truculentis  minis  impii  nobis  incutere  solent.  Ergo  a  prophetae  sensu  recedit:  sed  in  eo  nihil  est  absurdi.  Neque  enim  eius  consilium  fuit,  exponere  prophetae  locum:  tantum  indicare  voluit,  nihil  ad  patientiam  esse  aptius,  quam  quod  Iesaias  praescribit:  nempe  ut  Deo  tribuamus  suum  honorem,  tota  animi  fiducia  in  eius  potentiam  recumbentes.  Si  quis  tamen  interpretari  malit  Petri  verba  Ne  t  i  m  u  e  r  i  t  i  s  eorum  t  i  m  o  r  e  m  ,  ac  si  dixisset,  Nolite  quemadmodum  infideles,  vel  filii  huius  mundi  solent,  expavescere,  quia  de  providentia  Dei  nihil  tenent:  non  valde  repugno,  nisi  quod  (meo  iudicio)  coacta  expositio  foret.  Nec  vero  de  ea  re  laborandum  est,  quando  hic  Petrus  singula  prophetae  verba  interpretari  noluit:  sed  tantum  in  ea  parte  insistere,  quod  intrepide  stabunt  fideles,  nec  ulla  perturbatione  ullove  metu  a  recta  officii  sui  linea  dimoveri  unquam  poterunt,  si  Dominum  exercituum  sanctificent.  Porro  haec  sanctificatio  ad  circumstantiam  praesentis  causae  restringi  debet.  Unde  enim  fit  ut  metu  obruamur,  et  putemus  nos  esse  perditos,  dum  aliquid  periculi  impendet,  nisi  quia  plus  potentiae  ad  nocendum  homini  mortali  deferimus,  quam  Deo  ad  servandum?  Salutis  nostrae  custodem  se  fore  promittit  Deus:  eam  contra  evertere  impii  conantur.  Nisi  nos  sustentet  Dei  promissio,  annon  eum  afficimus  iniuria  et  quodammodo  profanamus?  Docet  igitur  propheta,  honorifice  sentiendum  esse  de  Domino  exercituum,  quod  utcunque  omnia  machinentur  impii  ad  nos  perdendos,  et  magnis  etiam  viribus  instructi  sint,  ipse  unus  ad  salutem  nostram  satis  superque  sit  potens.  Ideo  addit  Petrus,  in  cordibus  v  e  s  t  r  i  s  .  Nam  si  penitus  animis  nostris  insideat  haec  persuasio,  opem  a  Domino  promissam  nobis  sufficere,  optime  ad  repellendos  omnes  infidelitatis  metus  erimus  muniti.  Parati  autem  sitis  semper  ad  responsionem  cuivis  poscenti  a  vobis  rationem  eius,  quae  in  vobis  est,  spei,  16.  cum  mansuetudine  et  timore,  conscientiam  habentes  bonam:  ut  in  quo  vobis  obtrectant,  tanquam  maleficis,   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci