55:261
261
CAPUT
III.
bendos
optimum
erit
remedium,
si
immodicos
terrores,
divini
auxilii
fiducia
vicerimus.
Porro
non
dubium
est
quin
alludere
Petrus
ad
locum
Iesaiae
voluerit,
qui
habetur
cap.
8.
Nam
quum
Iudaei
adversus
Dei
prohibitionem
profanis
mundi
opibus
munire
se
appeterent,
prophetam
suum
admonet
Deus,
ne
illorum
exemplo
trepidet.
Quamquam
Petrus
timoris
nomen
videtur
in
diversum
sensum
trahere.
Passive
enim
accipitur
a
propheta,
qui
populum
incredulitatis
ideo
accusat,
quod
quum
auxilio
Dei
fretus,
fortiter
deberet
pericula
contemnere,
metu
sic
prostratus
et
fractus
erat,
ut
undique
illicita
subsidia
accerseret.
Atqui
Petrus
aliter
timorem
accipit,
nempe
pro
formidine,
quam
sua
violentia
et
truculentis
minis
impii
nobis
incutere
solent.
Ergo
a
prophetae
sensu
recedit:
sed
in
eo
nihil
est
absurdi.
Neque
enim
eius
consilium
fuit,
exponere
prophetae
locum:
tantum
indicare
voluit,
nihil
ad
patientiam
esse
aptius,
quam
quod
Iesaias
praescribit:
nempe
ut
Deo
tribuamus
suum
honorem,
tota
animi
fiducia
in
eius
potentiam
recumbentes.
Si
quis
tamen
interpretari
malit
Petri
verba
Ne
t
i
m
u
e
r
i
t
i
s
eorum
t
i
m
o
r
e
m
,
ac
si
dixisset,
Nolite
quemadmodum
infideles,
vel
filii
huius
mundi
solent,
expavescere,
quia
de
providentia
Dei
nihil
tenent:
non
valde
repugno,
nisi
quod
(meo
iudicio)
coacta
expositio
foret.
Nec
vero
de
ea
re
laborandum
est,
quando
hic
Petrus
singula
prophetae
verba
interpretari
noluit:
sed
tantum
in
ea
parte
insistere,
quod
intrepide
stabunt
fideles,
nec
ulla
perturbatione
ullove
metu
a
recta
officii
sui
linea
dimoveri
unquam
poterunt,
si
Dominum
exercituum
sanctificent.
Porro
haec
sanctificatio
ad
circumstantiam
praesentis
causae
restringi
debet.
Unde
enim
fit
ut
metu
obruamur,
et
putemus
nos
esse
perditos,
dum
aliquid
periculi
impendet,
nisi
quia
plus
potentiae
ad
nocendum
homini
mortali
deferimus,
quam
Deo
ad
servandum?
Salutis
nostrae
custodem
se
fore
promittit
Deus:
eam
contra
evertere
impii
conantur.
Nisi
nos
sustentet
Dei
promissio,
annon
eum
afficimus
iniuria
et
quodammodo
profanamus?
Docet
igitur
propheta,
honorifice
sentiendum
esse
de
Domino
exercituum,
quod
utcunque
omnia
machinentur
impii
ad
nos
perdendos,
et
magnis
etiam
viribus
instructi
sint,
ipse
unus
ad
salutem
nostram
satis
superque
sit
potens.
Ideo
addit
Petrus,
in
cordibus
v
e
s
t
r
i
s
.
Nam
si
penitus
animis
nostris
insideat
haec
persuasio,
opem
a
Domino
promissam
nobis
sufficere,
optime
ad
repellendos
omnes
infidelitatis
metus
erimus
muniti.
Parati
autem
sitis
semper
ad
responsionem
cuivis
poscenti
a
vobis
rationem
eius,
quae
in
vobis
est,
spei,
16.
cum
mansuetudine
et
timore,
conscientiam
habentes
bonam:
ut
in
quo
vobis
obtrectant,
tanquam
maleficis,
|