49:261
261
CAPUT
XIV.
262
sive
quis
vescatur
cibo,
sive
abstineat,
debet
in
utroque
Deum
respicere.
Certe
nihil
tam
ad
cohibendam
iudicandi
licentiam
j
quam
ad
corrigendas
superstitiones
aptius
est
quam
dum
citamur
ad
Dei
tribunal
ideoque
prudenter
Paulus
iudicem
singulis
proponit,
ad
cuius
nutum
referant
quidquid
agunt
Nec
obstat
affirmativa
loquutio,
quia
continuo
post
subiicit,
neminem
sibi
vivere
aut
mori.
Ubi
non
recitat
quid
faciant
homines,
sed
quid
debeant
facere
praecipit1).
Nota
autem
quod
dicit,
tunc
nos
Domino
vesci,
et
abstinere,
quum
gratias
agimus.
Proinde
sine
gratiarum
actione
impurus
est
usus,
et
impura
abstinentia.
Unicum
est
nomen
Dei,
quod,
dum
invocatur,
nos
nostraque
omnia
sanctificat.
7.
Nemo
enim
nostrum
sibi
ipsi
vivit,
et
nemo
sibi
moritur.
8.
Sive
enim
vivimus,
Domino
vivimus:
sive
morimur,
Domino
morimur:
sive
vivimus,
sive
morimur,
Domini
sumus.
9.
In
hoc
enim
et
mortuus
est
Christus,
et
resurrexit,
et
revixit,
ut
vivis
dominetur
ac
mortuis.
7.
Nemo
enim
nostrum,
ete.
Confirmat
nunc
superiorem
sententiam
ratione
ex
toto
ad
partem
ducta,
non
esse
scilicet
mirum,
si
particulares
vitae
nostrae
actiones
in
Dominum
respicere
debeant,
quum
ipsa
quoque
vita
in
eius
gloriam
tota
conferenda
sit.
Tunc2)
enim
demum
rite
composita
est
christiani
hominis
vita,
ubi
Dei*)
voluntatem
pro
scopo
habet.
Quod
si
referre
ad
eius
arbitrium
debes
quidquid
agis,
nefas
est
omnino
quidpiam
aggredi
quod
putes
illi
displicere:
imo
quod
non
persuasus
sis
illi
placere.
Domino
vivere
hic
non
significat,
ut
cap.
6,
8,
eius
spiritu
vegetari:
sed
ad
eius
arbitrium
ac
nutum
se
comparare
et
in
eius
gloriam
sua
omnia
destinare.
Nec
Domino
vivendum
est
modo,
sed
etiam
moriendum.
Hoc
est,
tam
mors,
quam
vita
illius
arbitrio
permittenda.
Addit
optimam
rationem,
quia
sive
vivimus,
sive
morimur,
i
l
l
i
u
s
sumus.
Nam
inde
sequitur,
illum
habere
ius
in
vitam
ac
mortem
nostram.
Huius
doctrinae
usus
late
patet,
sic
enim
Deo
asseritur
imperium
vitae
et
mortis,
ut
sua
cuique
conditio
tolerabilis
sit,
tanquam
iugum
ab
eo
impositum:
aequum
enim
est
ut
stationem
cuique
suam
et
cursum
assignet.
Atque
hoc
modo
non
solum
vetamur
temere
hoc
vel
illud
aggredi
Dei
iniussu,
sed
nobis
in
omnibus
molestiis
et
incommodis
tolerantia
praecipitur.
Si
quando
igitur
a
rebus
adversis
resiliat
caro,
veniat
nobis
in
mentem,
eum,
qui
liber
non
est
nec
sui
iuris,
ius
et
1)
Haec
verba:
Caeterum
.
.
.
.
praecipit
addita
sunt
ad
calcem
ed.
a.
1556.
pag.
775,
scilicet
in
quadam
charttda
scripta
ab
autore,
verum
mter
excudendum
neglecta.
In
posterioribus
editionibus
suo
loco
inseruntur.
2)
Neque
3)
quae
non
divinam
|