41:261  261  IN  DANIELEM.  CAP.  XI.  262  oculos.  Totus  papatus  vocatur  Dei  ecclesia,  nos  pauci  numero  sumus:  inter  nos  qualis  est  mixtura?  Quam  multi  nomen  hodie  dant  evangelio,  in  quibus  tamen  nihil  est  firmum,  nihil  sincerum?  Quod  si  parvas  ecclesias  Deus  examinet,  tamen  inter  paucos  adhuc  multi  erunt  fallaces.  Nunquam  aliter  factum  est,  neque  continget  etiam  aliter  usque  ad  finem  mundi.  Et  hinc  etiam  monemur  quantum  in  nobis  est,  studendum  esse  puritati  ecclesiae,  ne  scilicet  hinc  inde  coacervemus  multas  sordes,  quia  ubi  appetimus  nimis  cupide  auxilia,  ubi  necessitas  aliqua  nos  urget,  certe  contrahimus  multas  maculas,  quae  tandem  nos  obruent.  Et  non  dubium  est  quin  hic  angelus  perstringat  vitium  quod  fuit  in  Machabaeis.  Quamvis  enim  eos  excitaverit  Deus,  ut  aliquid  solatii  afferrent  ecclesiae  suae,  non  tamen  probandum  est  quidquid  fecerunt,  quia  etsi  susceperant  et  piam  et  sanctam  causam,  non  sequitur  tamen  eos  omnia  recte  egisse.  Sed  hac  de  re  crastino  die  dicendum  erit.  Coepimus  heri  exponere  quod  dicit  angelus  de  futura  ecclesiae  persequutione,  deinde  etiam  de  solatio.  Dicebat  initio,  quicunque  essent  in  populo  intelligentes,  hos  fore  obnoxios  saevitiae  hostium,  quia  scilicet  viriliter  docerent  alios.  Admonuimus  non  sufficere  si  doctores  quos  ecclesiae  suae  Deus  praefecit  munus  suum  exerceant  in  umbra  et  otio,  nisi  etiam  parati  sint  ad  obeunda  certamina,  et  vitam  suam  intrepide  variis  periculis  exponant.  Haec  igitur  viva  est  et  efficax  docendi  ratio,  ubi  inter  gladios  et  ignes  non  tamen  desinimus  fungi  nostris  partibus.  Sed  altera  etiam  ex  parte  notandum  est,  tunc  maxime  quaerendam  esse  doctrinam,  dum  ad  tales  conflictus  ventum  est.  Multi  hodie  libenter  audirent  quod  de  Christo  docemus,  modo  citra  discrimen  et  molestiam,  imo  videmus  plerosque  satis  cupide  arripere  evangelii  doctrinam:  sed  ubi  aliquid  turbae  movetur  statim  diffugiunt,  quemadmodum  inconsiderate  prius  accurrerant.  Quod  nunc  cernimus  oculis,  olim  etiam  usitatum  fuit.  Nam  certum  est  hoc  vitium  saeculis  omnibus  regnasse:  et  quasi  ingenitum  est  hominibus  non  modo  crucem  fugere,  et  omnes  molestias,  sed  praecipue  hac  in  parte  detegere  suam  ignaviam,  quia  scilicet  nihil  periculi  obire  volunt  pro  Dei  cultu  et  libera  confessione  veritatis.  Notandus  igitur  est  hic  locus,  ubi  propheta  non  tantum  hortatur  doctores  et  intelligentes  ad  alios  docendos,  sed  praescribit  infirmis  et  indoctis  normam,  ut  scilicet  sese  muniant  contra  tentationes,  ubi  viderint  omnia  turbari,  et  Satan  machinabitur  omnia  ad  interitum  pietatis.  Quum  ergo  ita  loquitur  angelus,  diligenter  nobis  notanda  est  temporis  circumstantia,  quoniam  hic  non  instituit  scholam  pacatam,  quemadmodum  philosophis  facile  fuit  disserere  de  virtutibus  extra  omne  certamen  :