10.1:261
CONSILIA.
ut
a
recta
via
declinent,
tolerandi
quidem
illi
videntur.
G-ravius
est
vero
quod
quidam
adeunt
etiam
conciones
monachorum,
qui
verbum
aliquod
veritatis
inspergunt
suis
mendaciis,
ut
ita
gratiam
sibi
concilient.
Quasi
vero
non
ipsi
nimis
propensi
ad
vanitatem
simus,
et
ad
mendacia
ut
novi
magistri
quaerendi
sint,
qui
nos
eo
inducant.
Neque
immerito
illos
punit
Dominus,
qui
talibus
mixturis
delectantur:
ut
re
ipsa
constat
illorum
plurimos
et
a
veritate
deflectere
et
Satanae
imposturis
infici.
Neque
id
aliunde
est
quam
ab
ipsorum
ingratitudine,
quando
purae
doctrinae
non
acquiescunt,
sed
vento
pasci
cupiunt.
Iusto
vero
iudicio
Dominus
istos
inebriari
sinit.
In
genere
cavendum
vobis,
ne
sitis
ex
eorum
numero
qui
semper
discunt,
ut
ait
Paulus,
et
nunquam
scientiam
veritatis
assequuntur
(2
Tim.
3,
7).
Memores
etiam
esse
vos
velimus
illius
Domini
admonitionis,
ut
caveatis
vobis
a
fermento
scribarum
et
Pharisaeorum:
quando
ita
nobis
difficile
est
qui
eo
semel
aliquando
imbuti
fuimus,
ut
eo
vere
expurgemur,
ac
nihil
ex
illa
corruptione
faecis
in
nobis
haereat.
Quid
iis
igitur
fiet,
qui
inter
ilios
etiam
vivere
cupiunt,
atque
ita
sponte
Deum
tentant?
Idem
existimandum
est
de
toto
genere
precularum
quas
horas
et
patinostras
vocant,
et
caeteris
eiusmodi
idololatriae
instrumentis.
Sic
enim
idola
nobis
prorsus
esse
debent
exsecrationi,
ut
ne
illorum
quidem
nomina
nobis
in
ore
sint,
ut
est
in
Psalmo
16
(v.
4).
Cui
respondet
et
illud
Ezechielis
(36,
32),
quod
si
bene
poenitet
anteactae
vitae,
et
viarum
nostrarum
in
quibus
erravimus,
illarum
nos
etiam
non
pudere
non
potest.
Sunt
aliae
corruptelae,
quae
eo
etiam
accedunt.
Aleae
enim
et
quas
cartas
vocant,
ut
ad
superstitiones
non
pertinuerint,
sed
aliorum
vitiorum
fuerint
instrumenta,
multum
quoque
damni
et
malorum
passim
intulerunt.
Ac
quod
ad
istiusmodi
lusus
attinet,
non
ita
prorsus
a
nobis
damnarentur,
si
in
eorum
usu
quod
licet
locum
haberet:
sed
ubinam
exstat
ilia
sobrietas?
Primum
non
est
aliud
uspiam,
quod
ita
homines
quasi
visco
impediat,
adeo
ut
totos
eorum
sensus
occupet,
non
secus
ac
fascino
correptos.
Sed
quemadmodum
qui
illis
assueverunt,
non
ita
possunt
illis
valedicere
:
ita
etiam
qui
pedem
aliquantum
retulerit,
illa
omnia
facile
fastidiet.
Porro
qui
sese
ita
iis
rebus
dedunt,
atque
ita
insanire
pergunt,
incidunt
in
multas
molestias.
Notum
est,
vix
unquam
lusus
effluere
sine
blasphemiis,
fraudibus,
atque
excandescentia:
quot
etiam
familiae
inde
accisae.
Nemo
enim
tenet
modum,
quin
sese
exhauriat,
aut
sensim
ipse
consumat.
Maxime
ubi
de
lucrando
agitur,
fieri
vix
potest,
quin
Deus
ipse
laedatur
aliquo
modo.
Quare
magnopere
expedit
ab
illis
esse
alienos,
quantum
fieri
potest.
Optimum
vero
abstinere
prorsus.
j
|