1:261
PRAEFATIO
AD
REGEM
GALLIAE.
lina
vascula:
quemadmodum
de
magnificentia
regni
ipsius
vaticinantur
prophetae
(Dan.
2.
Ies.
11.
Psal.
2).
Reclamant
quidem
adversam,
falso
nos
praetendere
verbum
Dei,
cuius
sceleratissimi
simus
corruptores.
Haec
vero
quam
sit
non
modo
malitiosa
calumnia,
sed
insignis
quoque
impudentia,
ipse,
confessionem
nostram
legendo,
pro
tua
prudentia
iudicare
poteris.
Nonnihil
tamen
hic
etiam
dicendum
est,
quod
tibi
ad
lectionem
ipsam,
vel
studium
attentionemque
excitet,
vel
certe
viam
sternat.
Paulus,
quum
ad
fidei
analogiam
omnem
prophetiam
formatam
esse
voluit
(Rom.
12,
6),
certissimam
amussim
posuit,
qua
probari
scripturae
interpretatio
debeat.
Ad
hanc
itaque
fidei
regulam
si
nostra
exigantur,
in
manibus
est
victoria.
Quid
enim
melius
atque
aptius
fidei
convenit,
quam
agnoscere
nos
omni
virtute
nudos,
ut
a
Deo
vestiamur?
Omni
bono
vacuos,
ut
ab
ipso
impleamur?
Nos
peccati
servos,
ut
ab
ipso
liberemur?
Nos
caecos,
ut
ab
ipso
illuminemur?
Nos
claudos,
ut
ab
ipso
dirigamur?
Nos
debiles,
ut
ab
ipso
sustentemur?
Nobis
omnem
gloriandi
materiam
detrahere,
ut
solus
ipse
glorificetur,
1)
et
nos
in
ipso
gloriemur?
Haec
atque
id
genus
reliqua
quum
a
nobis
dicuntur,
interpellant
illi,
quiritanturque
hoc
modo
subverti
caecum
nescio
quod
lumen
naturae,
fictas
praeparationes,
liberum
arbitrium,
et
meritoria
salutis
aeternae
opera,
cum
suis
etiam
supererogationibus;
quia
ferre
non
possunt
integram
omnis
boni,
virtutis,
iustitiae,
sapientiae
laudem
ac
gloriam
apud
Deum
residere.
At
non
legimus
reprehensos,
qui
nimium
e
fonte
aquae
vivae
hauserint;
contra
graviter
obiurgantur,
qui
foderunt
sibi
puteos,
puteos
contritos,
et
qui
continere
aquam
non
valent
(Ier.
2,
13).
Rursum
quid
fidei
convenientius,
quam
Deum
sibi
polliceri
propitium
patrem,
ubi
Christus
frater
ac
propitiator
agnoscitur?
quam
omnia
laeta
ac
prospera
secure
ab
eo
exspectare,
cuius
inenarrabilis
erga
nos
dilectio
eo
progressa
est,
ut
proprio
filio
non
pepercerit,
quin
pro
nobis
ipsum
traderet?
quam
in
certa
exspectatione
salutis
et
vitae
aeternae
acquiescere,
1)
gloriosus
emineat
1543
seqq.
|