41:260
quamvis
pugnandum
sit
et
cum
gladio,
et
cum
igne,
et
cum
exsilio,
et
cum
direptione
bonorum.
Adiungit,
idque
diebus
multis.
Et
haec
circumstantia
magnum
pondus
in
se
continet,
quia
videmus
multos
ad
tempus
satis
virili
esse
et
intrepido
animo,
postea
languescere,
et
tandem
evanescere,
ut
fiant
prorsus
sui
dissimiles.
Angelus
autem
hic
promittit
fore
insuperabilem
constantiam
eorum
qui
sustinebuntur
Dei
spiritu,
ita
ut
non
uno
tantum
die,
vel
mense,
vel
anno
certent,
sed
subinde
colligant
animos
ad
nova
certamina,
neque
unquam
deficiant.
Postea
addit,
Et
quum
Uli
cadent,
vel
quum
ceciderint,
fortificabuntur,
vel
adiuvabuntur,
auxilio
parvo.
Non
dubium
est
quin
angelus
loquatur
hic
de
Machabaeis,
quorum
opera
collecti
fuerunt
fideles,
ut
se
disiungerent
ab
illis
apostatis
qui
prodiderant
et
templum
et
cultum
Dei.
Vocat
auxilium
parvum,
ut
revera
fuit.
Quid
enim
poterant
Machabaei
Antiochi
respectu?
Scimus
quanta
fuerit
potentia
illius
regis.
Quid
enim
erat
Iudaea
prae
regno
Syriae?
Deinde
Iudaei
se
ipsos
perdiderant,
quoniam
illi
foedifragi,
de
quibus
ante
visum
est,
corruperant
multos
ex
plebe:
nulla
erat
amplius
ratio,
nullum
consilium,
et
nullus
consensus.
Parvum
igitur
fuit
illud
auxilium,
quod
Deus
suis
attulit.
Sed
tamen
significat
angelus
Deum
opem
laturum
suis
laborantibus,
ita
ut
aliquid
levationis
tandem
sentiant
a
saevitia
tyranni.
Postea
addit,
Adiungent
se
illis
multi
per
blanditias.
Adhuc
angelus
resecat
ex
parvo
illo
numero
maiorem
partem,
et
ita
admonet
quam
misera
sit
futura
ecclesiae
conditio,
quoniam
paucissimi
audebunt
se
opponere
tyranni
amentiae,
deinde
ex
paucis
illis
multi
tamen
hypocritae
erunt.
Etsi
autem
totum
hoc
caput
non
aliter
potest
accipi
quam
de
Antiocho,
tamen
non
dubium
est
quin
Deus
etiam
nobis
consulere
voluerit
in
his
vaticiniis.
Ergo
ad
nos
etiam
pertinent,
quoniam
etsi
Deus
varie
gubernat
suam
ecclesiam
tamen
semper
continet
eam
sub
cruce
et
sub
variis
tentationibus,
deinde
idem
hostis
qui
olim
ecclesiam
oppugnavit,
adhuc
nobis
molestus
est,
nempe
diabolus.
Partim
autem
nos
aggreditur
per
hostes
manifestos,
partim
vero
per
domesticos.
Ergo
non
tantum
veteribus
utilis
fuit
haec
doctrina,
sed
ad
nos
etiam
hodie
pertinet.
Primo
igitur
quum
praedicit
angelus
adiutum
iri
auxilio
parvo
fideles,
discamus
etiam
ubi
Deus
nobis
succurrere
vult
atque
opitulari,
tamen
non
semper
exserere
plenam
suam
virtutem,
ut
fulminet
e
coelo,
prosternat
primo
impetu
hostes
nostros:
sed
pugnare
sub
specie
crucis,
ita
ut
longe
simus
impares
reprobis
ad
resistendum.
Iam
secundo
membro
notandum
est,
fieri
non
posse
quin
multi
hypocritae
fallaciter
se
permisceant
filiis
Dei,
etiam
ubi
Deus
ecclesiam
suam
sic
purgat,
ut
maneat
tantum
exigua
portio,
quemadmodum
hodie
huius
vaticinii
experimentum
nobis
versatur
ante
|