10.1:260
hoc
non
aliud
esse
potest,
quam
tantundem
derogare
unico
Christi
Domini
nostri
sacrificio,
quando
purgatorium
solis
humanis
satisfactionibus
nititur.
Videte
igitur
an
illud
sit
excusabile,
et
an,
ubi
quis
ita
scandalizaverit
ecclesiam,
dissimulari
debeat,
aut
pro
levi
delicto
tolerari:
ac
non
potius
eam
reprehensionem
mereatur,
quae
illum
moneat,
ut
sit
cautior
in
posterum,
cui
tale
aliquid
acciderit.
Scimus
in
quibus
versemini
angustiis,
ac
vobis
quoque
pro
caritatis
officio
condolemus:
sed
quia
nihil
iuvaret
a
nobis
absolvi,
sinite
in
vos
potius
ex
Dei
verbo
ferri
sententiam,
ut
totum
istud
vestro
bono
et
saluti
cedat.
Audimus
aliud
inter
vos
disceptari:
nempe
an
liceat
cuiquam
ingerere
sese
ad
praedicationem
eo
loci
ubi
ecclesia
reformata
exstet,
etiamsi
ab
ecclesia
hoc
ratum
habitum
non
sit.
Atque
ut
quis
ita
se
gesserit,
an
etiam
liceat
ad
illum
audiendum
venire.
Hic
autem
oramus
ut
diligenter
attendatis,
utcunque
Dominus
inter
vos
corpus
aliquod
ecclesiae
constituerit,
inde
non
sequi,
multa
non
esse
toleranda
in
aictCta
publica
quae
istic
adhuc
viget,
quae
in
ecclesia
bene
constituta
ferenda
non
essent.
Non
loquimur
de
illis
actionibus,
in
quibus
peccatur
in
Deum,
quaeque
ipsius
verbo
repugnant.
Sed
quum
miseri
papistae
sint
ut
oves
dispersae,
ubi
Dominus
excitat
certos
homines,
qui
illos
ex
dissipatione
colligant,
tantum
abest
ut
talem
opem
illis
oblatam
impedire
ipsi
debeamus,
ut
potius
eo
casu
nobis
usurpandum
sit
illud
Domini,
ut
habeamus
pro
nostris
tum,
qui
non
sint
adversum
nos
(Luc.
9,
50).
Quia
hic
non
agitur
de
munere
pastoris,
sed
tantum
de
illius
opera,
qui
ita
docet,
ut
sensim
ad
Christum
adducat
qui
erant
prius
dispersi.
Non
agitur
etiam
de
ordine
perpetuo:
sed
de
medio
quodam
extraordinario,
quo
Dominus
utitur
in
confusione
papatus.
Recordamini
etiam
illius
apostoli
sententiae,
quod
qui
non
sunt
ecclesiae
domestici,
ipsius
regulae
et
statutis
non
sint
subiecti
(1.
Cor.
5,
12).
Observandum
denique
quod
alibi
tradit
idem
apostolus,
offerri
nempe
gaudii
materiam,
ubi
evangelium
promovetur,
etiamsi
hoc
per
occasionem
fiat
(Philip.
1,
18).
Quamobrem
nobis
non
videtur
interdicendum
fidelibus
ab
istorum
praedicatione,
modo
illic
exstet
proba
et
pura
doctrina:
absit
autem
precatio
omnis
superstitiosa,
aut
quaevis
alia
mixtura.
Neque
tamen
hoc
eo
pertinet,
ut
inde
occasionem
captent
subducendi
se
a
coetu
ordinario,
aut
etiam
segnius
conveniendi
ad
ordinarium
pastorem
audiendum.
Incitandi
sunt
potius
et
confirmandi
ad
tenendum
ordinem,
in
quem
ipsos
semel
introduxit
Dominus.
Ac
proinde
attendite
vobis,
ne
circumveniamini
ab
illis
qui
obliqua
via
tentant
abducere
oves
a
grege,
ut
a
pastu
ordinario
alienas
reddant.
Interea
si
qui
illos
adeunt
non
curiositate
quadam
illecti,
neque
|