[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:26  per  Iesaiam  (48,  l  l  )  clamat:  Vivo  ego,  noa  dabo  gloriam  meam  alteri.  Forma  figuram  significat,  vel  apparentiam,  ut  vulgo  loquuntur.  Id  quoque  fateor:  sed  an  extra  Deum  reperietur  talis  forma  non  fallax,  neque  ementita?  Sicut  ergo  a  suis  virtutibus  cognoscitur  Deus,  et  opera  eius  testimonia  sunt  aeternae  eius  divinitatis,  Rom.  1,  20:  ita  rite  divina  Christi  essentia  probatur  ex  Christi  maiestate,  quam  aequalem  cum  patre  habebat,  antequam  se  ipsum  humiliaret.  Mihi  certe  ne  omnes  quidem  diaboli  hunc  locum  extorqueant:  quia  in  Deo  firmissimum  est  argumentum  a  gloria  ad  essentiam:  quae  duo  inseparabilia  sunt.  7.  Se  ipsum  exinanivit  Inanitio  haec  eadem  est  cum  humiliatione,  de  qua  postea  videbimus.  Sed  e|i  hoc  dictum,  pro  in  nihilum  redigi.  Non  potuit  quidem  Christus  abdicare  se  divinitate:  sed  eam  ad  tempus  occultam  tenuit,  ne  appareret  sub  carnis  infirmitate.  Itaque  gloriam  suam  non  minuendo,  sed  supprimendo  in  conspectu  hominum  deposuit.  Quaeritur  an  id  fecerit  quatenus  homo.  Erasmus  affirmat.  Sed  ubi  erat  forma  Dei  antequam  homo  esset?  Itaque  respondendum  est,  de  toto  Christo  Paulum  loqui,  ut  est  Deus  manifestatus  in  carne:  hanc  tamen  inanitionem  non  convenire  nisi  soli  humanitati.  Quemadmodum  si  de  homine  ita  loquar,  homo  quum  sit  mortalis,  nimis  stupidus  est  qui  nihil  nisi  mundum  cogitat:  totum  quidem  hominem  intelligo,  mortalitate!  vero  non  attribuo  nisi  parti  eius,  hoc  est  corpori.  Quum  ergo  una  sit  Christi  persona  ex  duabus  naturis  constans,  merito  dicit  Paulus,  eum  qui  filius  erat  Dei,  re  ipsa  Deo  aequalis,  abstinuisse  tamen  sua  gloria,  quum  in  carne  speciem  servi  prae  se  tulit*  Quaeritur  etiam  secundo,  quomodo  exinanitus  dicatur,  qui  tamen  miraculis  semper  et  virtutibus  filium  Dei  ee  comprobavit:  et  in  quo  testatur  Iohannes  (1,  14),  semper  conspicuam  fuisse  gloriam  dignam  filio  Dei.  Respondeo,  carnis  humilitatem  nihilominus  suisse  instar  veli,  quo  divina  maiestas  tegebatur.  Qua  ratione  nec  suam  transfiguration  em  voluit  publicari,  donec  resurrexisset:  et  quum  horam  mortis  sentit  appropinquare,  tunc  dicit,  Pater,  clarifica  filium  (lohan.  17,  1).  Ideo  et  Paulus  filium  Dei  faisse  declaratum  alibi  docet  per  resurrectionem  (Rom.  1,  4).  Item  alibi  (2.  Cor.  13,  4),  passum  fuisse  ex  infirmitate  carnis.  Denique  sic  enituit  Dei  imago  in  Christo,  ut  tamen  abiectus  esset  externo  adspectu  et  hominum  opinione  in  nihilum  redactus.  Nam  gestabat  servi  formam,  et  ea  conditione  naturam  nostram  induerat,  ut  in  ea  servus  esset  patris:  imo  etiam  hominum.  Paulus  enim  ministrum  circumcisionis  vocat  (Rom.  15,  8):  et  ipse  de  se  testata?  quod  venerit  ad  ministrandum  (Matt.  20,  28).  Et  longe  ante  idem  ab  Iesaia  (42,  1)  fuerat  praedictum.  Ecce  servus  meus,  ete.  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci