49:26
tatem
tam
crasse
imaginantur
ut
simulacrum
illi
adaptare
ausint.
Atqui
talis
audaciae
scelere
nemo
eximi
potest:
non
sacerdotes,
nec
legistatores
:
non
philosophi,
quorum
maxime
sobrius
Plato
formam
ipse
quoque
in
Deo
vestigat.
Haec
igitur
insania
notatur,
quod
omnes
sibi
Deum
voluerunt
figurare:
quod
certo
arguit
crassas
ac
stultas
eorum
de
Deo
phantasias.
Ac
primum
Dei
maiestatem
conspurcarunt
similitudine
hominis
corruptibilis.
Sic
enim
vertere
malui
quam
cum
Erasmo
m
o
r
t
a
l
i
s
:
quia
non
solam
Dei
immortalitatem
hominis
mortalitati
opponit
Paulus:
sed
gloriam
illam
nullis
vitiis
obnoxiam
miserrimae
hominis
conditioni.
Deinde
non
contenti
tanto-
flagitio,
usque
ad
belluas,
et
eas
quidem
in
suo
genere
foedissimas,
descenderunt.
Ubi
clarius
etiamnum
deprehenditur
eorum
stupor.
De
his
abominationibus
habes
apud
Lactantium,
Eusebium,
Augustinum
in
lib.
de
Civitate
Dei.
24.
Propterea
tradidit
illos
Deus
in
cupiditates
cordium
suorum
in
immunditiem:
ut
ignominia
afficerent
corpora
sua
in
se
ipsis.
25.
Qui
transmutarunt
veritatem
eius
in
mendacium:
et
coluerunt
ac
venerati
sunt
creaturam
supra
creatorem:
qui
est
benedictus
in
saecula,
amen.
26.
Propterea}
inquam,
tradidit
illos
Deus
in
passiones
ignominiosas
:
et
enim
feminae
ipsorum
transmutarunt
naturalem
usum
in
eum,
qui
est
praeter
naturam:
27.
similiter
et
viri
quoque,
omisso
naturali
usu
feminae,
exarserunt
mutua
libidine,
alii
in
alios:
masculi
in
masculis
foeditatem
perpetrantes,
et
quam
decebat
erroris
sui
mercedem
in
se
ipsis
recipientes.
28.
Et
quemadmodum
non
probaverunt
Deum
habere
in
notitia:
tradidit
illos
Deus
in
reprobam
mentem,
ad
facienda
quae
non
decerent:
29.
ut
essent
pleni
omni
iniustitia,
nequitias
libidine,
avaritia,
malitia,
referti
invidia,
homicidio,
contentione^
dolo,
perversitate,
susurrones,
30.
obtrectatores,
osores
Dei,
malefici,
contumeliosi,
fastuosi,
repertores
malorum,
parentibus
immorigeri,
31.
intelligentiae
expertes,
insociabiles,
affectu
humanitatis
carentes,
foedifragi,
sine
misericordiae
sensu.
32.
Qui
quum
Dei
iudicium
cognoverint,
quod
qui
talia
agunt,
digni
sunt
morte:
non
tantum
ea
faciunt,
sed
assentiuntur
facientibus.
24.
Propterea
tradidit.
Quia
clandestinum
est
malum
impietas,
ne
adhuc
tergiversentur,
ostendit
crassiori
demonstratione
illos
non
posse
elabi
quin
iusta
damnatione
teneantur:
siquidem
illam
impietatem
sequuti
sunt
fructus,
unde
licet
colligere
manifesta
irae
Domini
indicia.
Quod
si
iusta
est
semper
ira
Domini,
sequitur
praecessisse
quod
illos
redderet
damnabiles.
A
signis
ergo
nunc
urget
hominum
apostasiam
et
defectionem:
siquidem
ita
ulciscitur
Dominus
eos,
qui
se
ab
ipsius
bonitate
alienarunt,
ut
in
multiplicem
perditionem1)
ac
rmnam
*)
confusionem
|