[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:26  ciam.  Ergo  Ioannes,  Christum  proponens,  ipsum  testatur  esse  agnum  Dei:  quo  significat,  quascunque  sub  lege  victimas  Iudaei  offerre  soliti  erant,  minime  ad  peccata  expianda  valuisse,  sed  fuisse  tantum  figuras,  quarum  exhibita  fuerit  veritas  in  Christo  ipso.  Peccatum  singulari  numero,  pro  quavis  iniquitate  ponit:  ac  si  diceret,  Quidquid  est  iniustitiae  quod  Deum  .ab  hominibus  alienat,  per  Christum  tolli.  Et  ,quum  dicit  mundi  peccatum,  hanc  gratiam  ad  totum  genus  humanum  promiscue  extendit:  ne  sibi  solis  Iudaei  missum  redemptorem  putent.  Sed  hinc  colligimus  universum  mundum  eodem  constringi  reatu:  et  quia  cuncti  sine  exceptione  mortales*  rei  sunt  iniustitiae  coram  Deo,  reconciliatione  opus  habere.  Ergo  Ioannes  generaliter  de  mundi  peccato  loquens,  nos  propriae  miseriae  sensu  afficere,  et  ad  quaerendum  remedium  hortari  voluit.  Nunc  vero  quod  omnibus  offertur  beneficium,  amplecti  nostrum  est,  ut  statuant  singuli  nihil  sibi  obstare  quominus  reconciliationem  in  Christo  inveniant,  si  modo  duce  fide  ad  ipsum  accedant.  Porro  unicam  tollendis  peccatis  rationem  statuit.  Scimus  ab  initio  mundi,  quum  omnes  convictos  teneret  propria  conscientia,  anxie  in  promerenda  venia  laborasse.  Inde  tot  expiationum  genera  quibus  Deum  placari  falso  putabant.  Fateor  quidem  adulterinos  omnes  placationum  ritus  a  sancto  principio  originem  duxisse,  quia  scilicet  Deus  sacrificia  instituerat  quae  homines  ad  Christum  dirigerent.  Sed  tamen  proprium  sibi  quisque  placandi  Dei  modum  confinxit.  Ioannes  autem  nos  ad  unum  Christum  revocat,  nec  aliter  quam  eius  beneficio  Deum  nobis  esse  propitium  docet,  quia  ipse  unus  tollit  peccata.  Quare  non  aliud  peccatoribus  reliquum  facit,  nisi  ut  ad  Christum  confugiant:  quo  humanas  omnes  satisfactiones,  piacula  omnia  et  redemptiones  evertit,  ut  certe  nonnisi  impia  commenta  sunt,  diaboli  astu  inventa.  Tollendi  verbum  bifariam  exponi  potest:  vel  quod  Christus  onus  quo  eramus  oppressi,  in  se  receperit,  quemadmodum  dicitur,  peccata  nostra  in  ligno  portasse  (1.  Petr.  2,  24):  et  Iesaias  dicit  pacis  nostrae  correctionem  illi  fuisse  impositam  (Ies.  53,  5),  vel  quod  peccata  aboleat.  Sed  quia  hoc  posterius  pendet  a  priore,  ideo  libenter  utrumque  recipio,  quod  scilicet  Christus  peccata  nostra  ferendo  auferat.  Quamvis  ergo  peccatum  in  nobis  perpetuo  haereat,  tamen  quoad  Dei  iudicium  nullum  est,  quia  abolitum  Christi  gratia  nobis  non  imputatur.  Nec  displicet  quod  Chrysostomus  annotat,  verbo  praesentis  temporis  continuum  actum  designari,  nam  expiatio,  qua  semel  defunctus  est,  semper  viget.  Caeterum  non  simpliciter  peccatum  a'Christo  tolli  docet,  sed  modum  simul  designat,  quod  scilicet  patrem  nobis  propitiaverit  mortis  suae  beneficio.  Hoc  enim  sub  agni  nomine  intelligit.  Sciamus  ergo  tunc  nos  demum  Christi  gratia  re-  26  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci