45:26
ex
Dei
reverentia
conceperit.
Turbata
ergo
fuit,
quod
se
non
ab
homine
mortali
salutari,
sed
a
Dei
angelo
sentiret.
Caeterum
non
ita
turbatam
fuisse
dicit
Lucas,
ut
obstupuerit:
quin
potius
exprimit
signum
attentae
mentis
et
bene
compositae,
quum
paulo
post
subiicit,
cogitasse
ipsam
qualis
esset
salutatio:
hoc
est,
quorsum
tenderet,
quidque
sibi
vellet.
Statim
illi
occurrit,
non
fuisse
de
nihilo
missum
angelum.
Monemur
autem
hoc
exemplo,
primum
non
esse
oscitanter
consideranda
Dei
opera:
deinde
ita
a
nobis
expendi
decere,
ut
religio
metusque
praeeat.
30.
Ne
timeas.
Maria.
Quod
timorem
ponere
eam
iubet,
semper
veniat
nobis
in
mentem,
qua
imbecillitas
est
carnis,
fieri
non
posse
quin
terreamur,
quoties
vel
minima
gloriae
Dei
scintilla
apparet.
Neque
enim,
ubi
serio
Dei
praesentiam
concipimus,
otiosam
imaginari
licet.
Ergo
quum
obnoxii
sint
omnes
eius
iudicio,
ex
metu
trepidatio
oritur,
donec
se
patrem
exhibeat.
Tantam
sancta
virgo
in
gente
sua
cernebat
scelerum
colluviem,
ut
iure
timeret
a
maioribus
vindictis.
Quare
ut
timorem
eximat
angelus,
testem
se
ac
praeconem
incomparabilis
boni
adesse
pronuntiat.
Invenire
gratiam
hebraica
phrasi
posuit
Lucas,
pro
habere
Deum
propitium.
Neque
enim
gratiam
invenire
dicitur,
qui
eam
quaesierit,
sed
cui
ultro
oblata
est.
Exempla
quum
satis
nota
sint,
adducere
supervacuum
foret.
31.
Ecce
concipies
in
utero.
Verba
sua
conformat
angelus
primo
ad
vaticinium
Iesaiae,
deinde
ad
alios
prophetarum
locos,
quo
melius
in
animum
virginis
penetrent:
notae
enim
et
celebres
passim
inter
pios
erant
tales
prophetiae.
Quanquam
simul
notandum
est,
non
privatim
duntaxat
in
aurem
virginis
loquutum
esse
angelum,
sed
evangelium
attulisse,
quod
per
totum
orbem
non
multo
post
vulgandum
erat.
Quare
non
absque
Dei
consilio
factum
est,
quod
tam
diserte
expressus
fuerit
consensus
inter
veteres
prophetias
et
praesentem
de
Christo
manifestando
nuntium.
Concipiendi
verbum
refellendo
tam
Marcionis
quam
Manichaei
delirio
sufficit.
Nam
inde
colligere
promptum
est,
non
aetherium
corpus
vel
spectrum
Mariam
peperisse,
sed
quem
prius
in
utero
conceperat
foetum.
Vocabis
nomen
eius
Iesum.
Nominis
ratio
apud
Matthaeum
redditur
(1,21),
quod
salvum
a
peccatis
faciat
populum.
Ita
in
nomine
salus
promittitur,
et
ostenditur
in
quem
finem
missus
fuerit
Christus
a
patre
in
mundum,
quemadmodum
se
pronuntiat
non
ad
perdendum
venisse,
sed
ut
mundo
salutem
afferat
(Io.
12,
47).
Meminerimus
autem
non
hominum
arbitrio,
sed
Dei
iussu
nomen
hoc
impositum
illi
fuisse
ab
angelo,
ut
fides
nostra
in
coelo,
non
in
terra
fundata
sit.
Deducitur
a
yt^5
quod
Hebraeis
est
salus,
unde
et
verbum
]Win,
quod
|