9:259
259
BESPONSIO
260
operae
pretium
erit.
Ac
quia
propositum
ei
est,
abrogare
Deo
summum
imperium
et
petulanter
sententiam
hanc
proscindit,
consilium
Dei
primam
esse
rerum
omnium
causam:
breviter
quas
in
medium
adducit
rationes
perstringam.
Platonem
rectius
sensisse
dicit,
qui
non
patitur
Deum
vocari
malorum
autorem.
Quid
sentiat
vel
loquatur
Plato
nunquam
hic
nebulo
cognovit.
Adeo
enim
a
mali
voce
abhorret
profanus
ille
scriptor,
ut
diserte
neget
incommoda,
quibus
sumus
obnoxii,
a
Deo
provenire.
Quod
nihil
aliud
est,
quam
Deum
privare
iudicis
officio.
Calvino
autem,
et
ante
eum
Luthero,
ac
Bucero,
pridem
etiam
Augustino,
aliisque
piis
doctoribus
nihil
minus
unquam
in
mentem
venit,
dum
summam
omnium
quae
in
mundo
aguntur,
causam
esse
praedicant
Dei
voluntatem,
[pag.
8]
quam
Deum
illaqueare
aliqua
culpa.
Passim
Calvinus
commentum
de
absoluta
Dei
potentia,
quod
in
scholis
suis
ventilant
sophistae,
acriter
repudiat,
et
detestabile
esse
asserit:
quia
ab
aeterna
Dei
sapientia
et
iustitia
separari
non
debeat
potestas.
Quo
satis
refellitur
impuri
huius
canis
protervia,
dum
probos
et
fidos
ecclesiae
doctores
blasphema,
horrenda
inauditaque
verba
effutire
dicit,
quae
non
minus
futiliter
quam
maligne
ex
sua
ipsius
officina
profert.
Porro
non
esse
Deum
malorum
causam
primo
ex
lege
naturae
probat,
et
divini,
ut
ipse
loquitur,
Platonis
autoritate,
apud
quem
vocatur
Deus
boni
causa.
Solutio
facilis
est,
in
notitia
boni
et
mali
vere
insculptam
esse
imaginem
eius
rectitudinis,
quam
in
Deo
esse
fatemur
omnes.
Atque
ut
quisque
vitam
suam
format
ad
legem
naturae,
ita
referre
Dei
naturam.
!)
Deo
enim
placet
iustitia,
sicuti
[pag.
9]
abominationi
est
iniquitas.
Quomodo
autem
occulto
iudicio
moderetur
quaecunque
perperam
ab
hominibus
fiunt,
nostrum
non
est
definire,
nisi
quod
statuere
oportet,
quidquid
agat,
eum
nunquam
deflectere
a
sua
iustitia.
Idem
respondeo
ad
secundum
argumentum.
Quaerit
bonus
hic
Dei
patronus,
si
Deus
autor
peccati
est,
cur
prohibet
ne
fiat,
et
hominibus
non
laxat
habenas?
Primo,
quo
pertinet
iste
latratus,
Deum
fieri
peccati
autorem?
Monstra
enim
sibi
ipse
confingit,
quibuscum
depugnet.
Deinde,
quid
si
retorqueam
(alio
tamen
modo)
quod
vere
dici
potest
pro
asserenda
Dei
omnipotentia:
Si
non
vult
fieri
Deus
quae
fiunt,
cur
non
impedit,
sed
habenas
hominibus
laxat?
Sed
ex
hac
specie
repugnantiae
elicere
promptum
est
quod
dicit
Augustinus,
Deum
admirabili
occultoque
modo
iuste
velle
fieri,
quae
iniuste
fiunt,
ut
[pag.
10]
in
lege
vere
expressa
sit
eius
voluntas,
odio
habeat
iniquitatem,
rectitudinem
probet.
Ex
hoc
fonte
manant
quae
legi
adiunctae
sunt
ma-
1)
retient
et
represente
le
naturel
de
Dieu.
|