8:259
259
DE
AETERNA
DEI
260
phetis
digna
est
hodie
maior
pars
hominum:
quorum
partim
cor
in
malitia
obstinatum
medelam
nullam
recipit,
partim
aures
insatiabili
pravarum
speculationum
desiderio
pruriunt.
Sunt
alii
fortasse
qui
libenter
vel
cum
dedecore
innotescerent.
Verum
[pag.
13],
suppresso
eorum
nomine,
efficiam
ut
intelligant
lectores,
quam
frivola
sint
ac
nihili
omnia
ipsorum
obiecta.
In
Pighio
nunc
et
Georgio
Siculo
belluarum
par
non
male
comparatum
proponere
statui.
Nam
etsi
quibusdam
in
rebus
fuisse
dispares
fateor,
in
fingendis
tamen
errorum
portentis,
in
licentia
bacchandi,
in
scelerata
adulterandae
scripturae
audacia,
in
superbo
veritatis
contemptu,
in
proiecta
impudentia,
in
proterva
loquacitate,
summa
inter
eos
reperietur
similitudo
et
aequalitas:
nisi
quod
Pighius,
lutulentas
magniloquentiae
suae
ampullas
inflans,
maiore
iactantiae
pompa
se
effert:
alter
ille
cothurnos,
quibus
assurgat,
ex
commentitia
revelatione
mutuatur.
Quum
autem
in
evertenda
praedestinatione
consentiant
ambo,
postea
tamen
in
commentis
suis
sunt
diversi.
Fingunt
ambo,
in
libertate
nostra
positum
esse,
ut
se
quisque
in
adoptionis
gratiam
inserat.
Neque
hoc
ex
Dei
consilio
pendere,
quinam
electi
sint
vel
reprobi:
sed
singulos
sibi
utramvis
fortunam
suo
arbitrio
statuere.
Quod
alii
credunt
evangelio,
alii
increduli
manent,
non
ex
gratuita
Dei
electione,
vel
ex
arcano
eius
consilio,
sed
ex
privata
tantum
cuiusque
voluntate
provenire
hoc
discrimen.
Caeterum
Pighius
sensum
suum
ita
explicat:
Deum
immutabili
consilio
creasse
indistincte
[pag.
14]
omnes
ad
salutem.
Sed
quum
Adae
praevideret
defectionem,
ut
firma
nihilominus
stabilisque
maneret
electio,
remedium
adhibuisse,
quod
omnibus
perinde
commune
esset.
Ita
in
Christo
stabilitam
fuisse
totius
humani
generis
electionem:
ut
nemo
pereat,
nisi
qui
sua
obstinatione
ex
libro
vitae
se
delet.
Rursus
vero,
quum
Deus
praevideret
quosdam
ad
extremum
in
malitia
gratiaeque
contemptu
fore
pertinaces,
tales
praevidendo
reprobasse,
nisi
resipiscant.
Hoc
reprobationis
esse
initium,
dum
se
impii
universali
electionis
beneficio
praeter
Dei
consilium
et
voluntatem
privant.
Indigne
vero
sentire
de
Deo
omnes
pronunciat,
et
alienum
iustitia
et
bonitate
rigorem
illi
affingere,
qui
electos
esse
praecise
et
absolute
quosdam
tradunt,
alios
destinatos
exitio.
Et
nominatim
hic
Augustini
sententiam
damnat.
1)
Praescientiam
vero
Dei
nihil
tollere
de
arbitrii
nostri
libertate
ut
ostendat,
ad
illam
Nicolai
Cusani
argutiam
confugit:
Quod
Deus
non
praeviderit,
quae
ab
aeterno
illi
nota
fuerunt,
quasi
futura,
sed
quasi
praesenti
aspectu
intuitus
fuerit.
1)
Capite
1
Lib.
8.
|