5:259
EPISTOLA
L
propius
ille
accessit
praestigiator,
fabulae
suae
actus
partim
motorios,
partim
statarios
orditur,
magicasque
illas
susurrationes,
quibus
e
coelo
Christum
sibi
videtur
evocaturus,
aliis
quidem
certe
[pag.
24]
videri
vult,
quibus
evocatum,
ad
immolationem
devovet:
quibus
Dei
erga
hominum
genus
reconciliationem,
ae
si
in
demortui
Christi
locum
subrogatus
esset,
molitur.
Haec
cum
simili,
qua
superiora
illa,
veneratione
excipi
ab
universa
multitudine
vides,
ad
eam
quoque
ipsam
imitandam
vultum
assimulas,
in
quem
(ut
minimum)
inscriptam
esse
eiusmodi
spectaculi
acerrimam
abominationem
decebat.
Et
adhuc
mihi
negabitur,
qui
missam
religionis
specie
audiat,
eum
totidem,
quot
in
ea
perpetrantur,
sacrilegiorum
consortem
se
apud
homines,
quidquid
animus
Deo
intus
canat,
profiteri?
Ecce
demum
idolum
illud,
corporis
quidem
specie
pusillum,
aspectuque
candidum,
sed
omnium
longe
et
pestilentissimum
et
teterrimum,
ad
tangendos
superstitione
spectatorum
animos
attollitur.
Huic
dum
sese
omnes
stupefacti
advolvunt,
tu
simul
converso
in
ipsum
intuitu,
venerabundus
prosterneris.
O
perditam
nostram
impudentiam:
si
quidquam
eorum,
quae
sacris
literis
adversus
idololatriam
prodita
sunt,
ab
ista
sic
deprehensa
coniunctaque*)
deprecamur?
Quid
enim?
an
hoc
est
aliud
idoli
genus,
quam
quod
adorare
secundo
legis
capite
vetamur?
Quod
si
ita
est,
cur
eius
cultum
minore
delicto,
quam
babylonicae
illius
statuae
censeamus?
quem
tamen
tres
illi,
quos
supra
retulimus,
Israelitae,
et
morte,
et
exquisito
ad
saevitiam
mortis
genere,
gravius
exhorruerunt?
Si
vulgaribus
ac
quibuslibet
gentium
superstitionibus
subesse
pronunciat
Dominus
immunditiam
2)
non
tangendam,
in
tanta
sordium
congerie,
quanta
hic
constat,
tot
sacrilegiorum
cumulis
volutari
qui
liceat?
Ut
autem
omnes
apostoli
sententias,
quibus
in
idololatriam
invehitur,
uno
isto
verbo
complectamur,
non
posse
nos
mensae
daemoniorum
et
Christi
mensae
una
fieri
participes,
quis
ad
missam
id
spectare
neget?
cuius
altare
eversa
Christi
mensa
erigitur:
cuius
epulum
diremptis,
laceratis,
sordidatis
mensae
Christi
epulis
instruitur:
in
qua
Christus
traducitur,
eius
mors
illuditur,
exsecrabile
pro
Deo
idolum
supponitur,
eam
vocare
daemoniorum
mensam
suppudebit?
ac
non
potius,
quod
tantae
impietatis
meretur
insolentia,
novum
excogitabimus
aliquod
nomen,
quo
detestabilius
quiddam
(si
fieri
possit)
exprimatur.
Et
sane
de
eo
haesitare
quomodo
hominibus
non
prorsus
caecis
in
mentem
veniat,
valde
miror,
an
daemoniorum
mensam
appellare
missam
debeant,
ad
quam
exaedificandam
1)
Sic
sola
princeps.
Caeterae
omnes
emendarit:
convictaque.
G-allus
etiam
habet:
convaincue.
2)
Sic
princeps.
Caeterae:
immunditiem.
|