[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:259  259  EPIST.  PAULI  AD  ROMANOS  260  qui  de  hominum  factis  audent  pronuntiare  extra  Dei  verbum.  Proprio  domino  stat  vel  cadit.  Ac  si  diceret:  haec  potestas  proprie  Domini  est,  quod  servus  facit,  vel  improbare,  vel  acceptum  habere  :  itaque  iniurius  est  Domino,  qui  ad  se  rapere  eam  conatur.  Quod  autem  addit,  s  t  a  b  i  t  vero,  eo  non  tantum  iubet  nos  a  condemnandi)  abstinere,  sed  etiam  ad  clementiam  et  humanitatem  hortatur,  ut  semper  bene  speremus  de  eo  in  quo  cernimus  aliquid  Dei.  Quandoquidem  spem  nobis  fecit  Dominus,  quod  eos  confirmare  ad  plenum  velit,  et  ad  perfectionem  usque  adducere,  in  quibus  opus  gratiae  suae  inchoavit.  Nam  quod.  argumeutatur  a  Dei  potentia,  non  simpliciter  id  facit,  ac  si  diceret,  posse  id  facere  Deum  si  vellet:  sed  connectit  Dei  voluntatem  cum  potentia,  more  scripturae.  Neque  tamen  definit  hic  aliquid  perpetuum:  quasi  necesse  sit  stare  usque  in  finem,  quos  semel  Deus  erexit:  sed  tantum  admonet  ut  bene  speremus,  iudiciaque  nostra  in  hanc  partem  inclinent:  sicut  etiam  alibi  docet:  qui  coepit  in  vobis  opus  bonum,  perficiet  usque  in  finem.  In  summa  ostendit  Paulus,  quo  propendeant  eorum  iudicia,  in  quibus  viget  caritas.  5.  Hic  quidem  diem  prae  die  aestimat:  ille  autem  peraeque  aestimat  omnem  diem.  Unusquisque  sententiae  suae  certus  siti  6.  Qui  curat  diem.  Domino  curat:  qui  non  curat  diem,  Domino  non  curat.  Qui  vescitur,  Domino  vescitur:  gratias  enim  agit  Deo.  Et  qui  abstinet,  Domino  abstinet:  et  gratias  agit  Deo.  5.  Hic  quidem.  Nuper  de  religione  in  ciborum  delectu  loquutus  erat  :  nunc  alterum  exemplum  addit  de  discrimine  dierum  :  utrumque  autem  ex  iudaismo  erat.  Siquidem  quum  Dominus  inter  cibos  discernat  in  lege  sua  et  quosdam  immundos  esse  pronuntiet,  quorum  usu  interdicit:  quum  dies  praeterea  festos  et  solennes  indicat,  eosque  observari  praecipiat  :  Iudaei,  a  pueritia  enutriti  in  doctrina  legis,  non  poterant  deponere  dierum  reverentiam,  quam  ab  initio  conceperant  et  cui  tota  vita  assueverant:  non  audebant  cibos  attingere,  a  quibus  tamdiu  abhorruerant.  Quod  iis  opinionibus  imbuti  erant,  infirmitatis  erat:  nam  aliter  sensissent,  si  certa  illis  ac  liquida  christianae  libertatis  notitia  constitisset.  Ab  eo  autem  se  abstinere1)  quod  putabant  sibi  illicitum,  id  erat  pietatis  :  quemadmodum  audaciae  fuisset  ac  contemptus,  si  quid  repugnante  conscientia  tentassent.  Hic  ergo  optimam  moderationem  apostolus  adhibet,  quum  iubet  quemque  sui  consilii  esse  certum:  quo  intelligit  tantum  oportere  esse  obedientiae  studium  in  christianis,  ut  nihil  agant,  quod  non  existiment,  vel  potius  certi  sint  placere  Deo.  Ac  omnino  tenendum  est,  hoc  *)  Quod  autem  ab  eo  se  abstinebant   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci