6:258
imputet,
nec
alio
culpam
transferat,
quum
in
se
ipso
inveniat
mali
radicem.
Dicimus,
non
caeco
aut
fortuito
casu
sursum
deorsum
versari
res
humanas,
sed
certo
Dei
consilio
administrari:
ut
nihil
accidere
possit
quam
quod
decrevit
ab
initio:
omnia
eius
potestati
subiecta
esse:
ideo
nullam
esse
creaturam,
quae
non
eius
voluntati,
aut
sponte,
aut
coacta,
obtemperet.
Proinde
quae
fiunt,
omnia
necessario
fieri
prout
ordinavit.
Satanam
quoque
et
omnes
impios
eius
imperio
esse
obnoxios,
ut
se
movere
nequeant,
nisi
quantum
iusserit:
manu
enim
eius
velut
fraeno
aut
capistro
coerceri:
ut
tum
eos
retineat,
1)
quum
libuerit:
tum
impellat
et
dirigat
ad
exsequenda
sua
iudicia.
Quae
omnia
non
alio
spectant,
nisi
ut
fidelis
in
hac
Dei
omnipotentia
securus
acquiescat;
nec
metuat
fortunam
aut
casum,
nec
aut
a
bestiis
aut
hominibus
aut
diabolis
sibi
timeat,
ac
si
laxis
aut
fractis
habenis
ferrentur
suo
impetu,
sine
superiori
regimine;
sed
animam
corpusque
Deo
resignet,
atque
ita
in
eius
tutelam
pacato
tranquilloque
animo
recumbat,
cuius
nutu
omnia
constitui,
cuius
manu
omnia
fieri
novit.
Porro
quum
haec
tota
doctrina
hominem
[pag.
36]
non
nisi
ad
humilitatem,
timorem
Dei,
fiduciam
in
Deo
collocandam,
gloriam
Dei
praedicandam,
instituat
(quibus
potissimum
rebus
constat
vera
religio)
non
est
cur
tam
atrocem
accusationem
nobis
intendat
Pighius.
Quintum
argumentum
:
Deum
sic
loquendo
facimus
malorum
omnium
autorem,
ex
iustissimo
crudelem
ac
saevum,
et
infinitam
eius
sapientiam
stultam
facimus.
Equidem
tale
iudicium
a
carne
sua
hominibus
dictari
non
nego,
ut
Deum
talem
esse
concipiant,
quum
ipsum
audiunt,
de
arcanis
suis
iudiciis
loquentem
Sed
qualis
erit
ista
aequitas,
si
incomprehensibilia
Dei
iudicia,
quae
Paulus
cum
trepidatione
adorat
et
miratur
(Rom.
l
l
,
33),
quia
excutere
non
audet,
aestimentur
ex
stulta
hominum
ratione?
Quum
Paulus
ipse
impiorum
blasphemias
in
medium
profert,
addit
se
loqui
secundum
hominem
(Rom.
3,
5).
Quo
verbo
simpliciter
demonstrat,
non
posse
hominem
nisi
perperam,
usque
ad
impias
et
sacrilegas
opiniones,
de
his
rebus
iudicare.
Ergo
ab
ista
praecipiti
carnis
audacia
nos
ad
castam
sobrietatem
divinaeque
iustitiae
reverentiam
convertamus.
Tum
intelligemus,
nec
Deum
fieri
malorum
autorem,
quum
dicitur
impios
agere
quo
vult,
et
per
illos
opus
suum
peragere
et
exsequi:
sed
potius
confitebimur
esse
eximium
et
mirificum
artificem,
qui
bene
etiam
malis
instrumentis
utatur:
iustitiam
eius
cogemur
suspicere,
quae
non
modo
in
media
iniquitate
viam
inveniat,
sed
ipsa
quoque
iniquitate
utatur
in
bonum.
1)
ut
tum
omnes
eos
retiner
t:
Gallasius
et
sequentes
omnes,
etiam
Gallus.
17
|