5:258
rata,
energiam
suam
explicent.
Talibus
enim
ineptiis
e
pane
Christum
se
educere,
nobis
persuadere
contendunt,
[pag.
23]
Quidquid
ergo
illi
de
sua
potestate,
consecrandi
intentione,
verborum
pronunciatione
stolide
garriunt,
valere
sinamus.
Nos
promissionem
quam
falso
iactant,
primum
esse
coenae
propriam:
deinde
piorum
fidei
datam,
non
impiorum
irrisioni
scimus.
Quod
si
extra
coenam
locum
nullum
habet,
in
missa,
quaeso,
quem
habebit,
qua
nihil
usquam
coenae
magis
adversum
est?
Etsi
non
nisi
piis
ad
alendam
confirmandamque
suam
fidem
proposita
est,
qui
unica
Christi
oblatione,
quam
in
cruce
peregit
Deo
patri,
aeternum
sanctificatos
se
credunt:
qui
praestaretur
iis,
qui
nec
ipsam
intelligunt,
et
ipsius
praetextu
ad
illudendam
eius
veritatem
scelerate
abutuntur?
Illum
igitur
Deum,
quem
ludibundus
sacerdos
quaquaversum
circa
suum
altare
ventilat,
non
e
coelo,
ut
credi
volunt,
elicitum
:
sed
talem
esse,
qualis
e
pistrino
sit
extractus,
palam
est.
Nam
promissionem
quae
Christi
corpus
sub
p&nis
symbolo
fidelibus
praebet,
non
ad
eos
magis,
quam
ad
pecudes:
nec
ad
missas
magis,
quam
ad
bacchanalia
aut
Turcarum
prandia
spectare,
nihil
est
iam
ambigendum.
Quid?
histrionicae
illae
gesticulationes,
ita
indecorae
prorsus
et
immodestae
,
ut
a
sanis
sobriisque
hominibus
proficisci
non
debeant,
dum
in
Christum
conferuntur,
sacrosancto
eius
nomini
videnturne
tibi
leviter
contumeliosae?
A
morionibus
forte
talia
tolerari
ludicra
poterant.
Dominum
vero
illis
inscribi,
ut
graviter
eius
sanctitati
iniurium
est,
ita
indignissime,
aut
(quod
verius
dixerim)
nullo
modo
nobis
est
ferendum.
Praesertim
quum
eo
recta
tendere
videamus,
ut
institutam
divinitus
spiritualis
coenae
caeremoniam,
sepultam
subversamque
penitus
exstinguant.
Agedum,
ad
simulandam
missae
religionem,
qua
conscientia
peragendis
eius
mysteriis
intersis,
mecum
nunc
recognosce.
Primo
statim
ingressu
sese
in
conspectum
infert
altare,
parum
illud
quidem
a
mensae
compositione
differens,
sed
quod
ipsa
tamen
nuncupatione
sacrificando
se
destinatum
clamet.
Iam
hoc
certe
solum
blasphemia
non
caret.
Vides
prodeuntem
sacrificum,
qui
quatuor
digitorum
unctione
pacificatorem
se
inter
Deum
et
homines
constitutum
glorietur:
qui
Christi
promissionem,
qua
corpus
et
sanguinem
suum
sub
panis
et
vini
symbolis
servis
suis
edendum
bibendumque
proponit,
ereptam'
fidelium
ecclesiae,
atque
ab
ipsa
coena
abreptam,
sibi
similibusque
sui
carnificibus
vendicat:
qui
coelestem
eius
coenam
missae
nomine,
in
qua
tota
ipsa
invertitur
ac
deformatur,
inhonorat.
Adstat
populus,
nihil
non
eorum
divinum
esse
persuasus:
cui
permixtus,
eadem
te1)
teneri
religione
simulas.
Ubi
ad
altara
1)
te
omittunt
omnes
praeter
ed.
principem.
17
|