[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:258  quibusnam  quaestionibus  ferendis  quisque  sit  idoneus,  et  attemperanda  singulis  secundum  captum  suum  doctrina.  2.  Qui  credit,  vescatur  quibuslibet1).  In  diversa  lectione  quid  sequutus  fuerit  Erasmus,  non  video.  Mutilam  enim  sententiam  reddidit,  quum  plena  sit  in  verbis  Pauli:  et  pro  articulo  relativo  improprie  posuit  alius  quidem  credit  Nec  illud  asperum  aut  coactum  videri  debet,  quod  infinitivum  pro  imperativo  accipio:  quoniam  ista  loquendi  formula  Paulo  usitatissima  est.  Credentes  ergo  appellat,  qui  certitudine  conscientiae  sunt  praediti:  his  permittit  indifferentem  rerum  omnium  usum.  Interim  olera  edit  infirmus  et  ab  iis  abstinet,  quorum  non  putat  usum  licere  sibi.  Si  vulgata  lectio  magis  placet2),  sensus  erit,  iniquum  esse  ut  qui  libere  omnibus  vescitur,  quia  sibi  licere  credit,  ad  eandem  normam  exigat  teneros  adhuc  in  fide  et  debiles.  Nam  aegrotos  exponere  (ut  quidam  fecerunt)  ridiculum  est.  3.  Qui  edit,  non  contemnat  Prudenter  et  apposite  utrinque  vitiis  occurrit.  Hoc  enim  vitio  laborant  qui  sunt  firmiores,  ut  eos,  qui  inanibus  scrupulis  detinentur,  tanquam  superstitiosulos  despiciant,  atque  etiam  irrideant:  contra  hi  vix  sibi  cavere  a  temerariis  iudiciis  queunt,  ut  non  damnent  quod  non  assequuntur.  Quidquid  ergo  fieri  contra  suum  sensum  cernunt,  illud  malum  esse  putant.  Illos  ergo  a  contemptu  dehortatur,  hos  a  nimia  morositate.  Ratio  autem  quam  addit,  quia  pertinet  ad  utrumque  hominum  genus,  utrique  membro  aptanda  est.  Quum  vides,  inquit,  hominem  illuminatum  Dei  cognitione,  satis  testimonii  habes  quod  a  Domino  assumptus  sit:  eum  si  vel  contera  nis  vel  damnas,  reiicis,  quem  Deus  amplexus  est.  4.  Tu  quis  es,  qui  alienum  servum,  ete.  Quemadmodum  inciviliter,  imo  superbe  inter  homines  facias,  si  alienum  servum  adigere  ad  tuas  leges  velis,  et  omnia  eius  facta  ad  arbitrii  tui  normam  exigere:  ita  nimium  tibi  sumis,  si  quid  in  servo  Dei  condemnas,  quia  tibi  non  placet.  Non  enim  tuum  est,  illi  praescribere  quid  faciat  et  quid  non  faciat:  neque  illi  necesse  est  ad  tuam  legem  vivere.  Quod  autem  iudicandi  facultas  nobis  adimitur,  tam  ad  personam,  quam  ad  facta  pertinet.  In  quibus  tamen  multum  est  differentiae:  hominem  enim,  qualiscunque  sit,  debemus  arbitrio  Dei  relinquere.  De  factis  eius  non  licet  quidem  statuere  secundum  nostram  ipsorum  aestimationem:  sed  ex  verbo  Dei.  Iudicium  vero,  quod  a  verbo  sumitur,  neque  humanum  est,  neque  alienum.  Vult  ergo  hic  Paulus  nos  ab  omni  iudicandi  temeritate  arcere,  in  quam  incidunt  *)  In  hac  versione  sequutus  sum  lectionem  codicis  mei,  ubi  non  repetitur  secundo  loco  relativum,  sed  articulus  prae*  positivus  eius  loco  habetur:  quae  mihi  etiam  melius  quadrare  videtur.  2)  ea  quoque  mihi  non  improbatur.  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci