[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:257  Toi  CAPUT  L  258  12.  Gratiam  habeo.  Magna  est  apostolatus  dignitas,  quam  sibi  Paulus  vendicavit.  Ipse  autem,  superioris  vitae  respectu,  nequaquam  tanto  honore  dignus  censeri  poterat:  ideo,  ne  arrogantiae  damnetur,  necessario  ad  personae  suae  mentionem  descendit:  et  suae  quidem  indignitatis  liberam  confessionem  edit.  Caeterum  nihilominus  se  gratia  Dei  esse  apostolum  praedicat.  Imo  quod  videbatur  autoritatezn  illi  abrogare,  in  suum  commodum  transfert:  quod  eo  magis  in  se  reluceat  Dei  gratia.  Christo  gratias  dum  agit,  a  se  ipso  removet  invidiam:  et  ansam  huic  quaestioni  praecidit,  dignus  sit  necne  functione  tam  honorifica.  Quoniam,  utcunque  per  se  non  excellat,  sufficit  tamen  a  Christo  fuisse  electum.  Multi  quidem  eadem  verborum  forma  humilitatem  prae  se  ferunt,  sed  procul  absunt  a  Pauli  sinceritate,  cuius  consilium  fuit,  non  tantum  animose  gloriari  in  Domino,  sed  omni  propria  gloria  cedere.  Qua  de  re  autem  agit  gratias?  quod  in  ministerio  fuerit  collocatus:  inde  enim  colligit,  se  fidelem  iudicatum.  Neque  enim  Christus  ambitiose  quosvis  assumit,  sed  tantum  eligit  idoneos:  ergo  quoscunque  honore  dignatus  est,  hos  tanquam  dignos  amplectamur.  Neque  his  repugnat,  quod  Iudas  secundum  Psalmi  (109,  9)  vaticinium  ad  breve  tempus  evectus  est,  ut  mox  caderet.  Diversa  enim  fuit  Pauli  ratio,  sicut  in  alium  finem,  et  alia  lege  honorem  adeptus  est,  dum  pronuntiavit  Christus,  sibi  vas  fore  electum  (Act.  9,  5).  Atqui  videtur  hoc  modo  Paulus  fidelitatem,  qua  prius  pollebat,  causam  facere  suae  vocationis.  Si  ita  esset,  ficta  esset  atque  absurda  gratiarum  actio.  Neque  enim  tam  Deo  acceptum  referret  suum  apostolatum,  quam  proprio  merito.  Nego  igitur  hunc  esse  sensum,  quod  ideo  in  ordinem  apostolicum  fuerit  cooptatus,  quia  praecognita  esset  Deo  eius  fides.  Nihil  enim  praevidere  boni  in  illo  potuit  Christus,  nisi  quod  pater  in  eum  contulerat.  Quare  manet  illud  semper  verum,  Non  vos  me  elegistis,  sed  ego  elegi  vos  (Iohan.  15,  16).  Potius  argumentum  suae  fidei  inde  ducere  voluit,  quia  apostolus  creatus  erat  a  Christo.  Nam  quos  ita  creat,  quasi  suo  decreto  pronuntiat  habendos  sse  fideles.  In  summa,  iudicium  hoc  non  refertur  ad  praescientiam,  sed  potius  testimonium  significat,  quod  hominibus  redditur.  Ac  si  dixisset:  Gratiam  habeo  Christo,  qui  me  in  ministerium  vocando,  palam  fecit  meam  sibi  fidem  probari.  Interponit  et  aliud  Christi  beneficium,  quod  ipsum  confirmaverit,  vel  potentem  reddiderit:  quo  verbo1)  non  modo  Intelligit  se  Dei  manu  principio  semel  fuisse  formatum,  ut  idoneus  ad  munus  suum  foret,  sed  simul  complecti'  tur  continuam  gratiae  subministrationem.  Neque  enim  satis  fuisset,  semel  esse  fidelem  declaratum,  nisi  eum  perpetuo  auxilio  confirmasset  Christus.  *)  intelligo  Calvini  opera.  Vol.  LU.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci