[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:257  257  CAPUT  XIY.  258  CAPUT  Xlv.  1.  Eum  vero,  qui  fide  est  imbecilla,  suscipite,  non  ad  disceptationes  quaestionum.  Qui  credit,  vescatur  quibusvis:  qui  autem  infirmus  est,  olera  edit  2.  Qui  edit,  non  contemnat  eum  qui  abstinet:  et  qui  abstinet,  eum  non  condemnet  qui  edit:  Dominus  enim  illum  suscepit  3.  Tu  quis  es,  qui  iudicas  alienum  servum?  proprio  domino  stat  vel  cadit  Stabit  vero:  potens  est  enim  Deus  efficere  ut  stet  1.  Eum  vero.  Nunc  transit  ad  praeceptum  ecclesiasticae  institutioni  apprime  necessarium:  ut  qui  in  doctrina  christiana  maiores  fecerint  progressus,  rudioribus  se  accommodent,  roburque  suum  conferant  ad  sustinendam  eorum  infirmitatem.  Sunt  enim  in  Dei  populo  aliqui  debiliores,  qui  nisi  tractentur  magna  mansuetudine  ac  clementia,  concidunt  animis  et  tandem  a  religione  alienantur.  Quod  illo  etiam  saeculo  potissimum  contigisse,  verisimile  est:  siquidem  mistae  erant  ex  Iudaeis  ac  gentibus  ecclesiae  :  quorum  alii  mosaicae  legis  observationibus  diu  assueti  et  a  pueris  innutriti,  non  facile  ab  illis  discedebant:  alii,  quum  nihil  tale  didicissent,  insuetum  iugum  refugiebant.  Quoniam  autem  prompta  est  homini  inclinatio  ab  opinionum  diversitate  ad  rixas  et  contentiones,  ostendit  apostolus  quomodo  inter  se  consistere  queant  sine  dissidio,  qui  sic  opinionibus  variant.  Praescribit  autem  optimum  modum,  ut  qui  robustiores  sunt  operam  impendant  infirmis  sublevandis:  et  qui  magis  profecerunt,  sufferendis  rudibus.  Neque  enim,  si  nos  prae  aliis  confirmat  Deus,  robur  confert  quo  imbecilles  opprimamus  :  nec  christianae  sapientiae  est  insolescere  ultra  modum  aliosque  contemnere.  Hac  ergo  ratione  sermonem  ad  peritiores  et  iam  confirmatos  dirigit,  qui,  quo  ampliorem  a  Domino  gratiam  acceperunt,  eo  magis  obstricti  sunt  ad  proximos  iuvandos.  Non  ad  disceptationes  quaestionum.  Defectiva  est  oratio:  quoniam  verbum,  quod  posset  sensum  implere,  deficit:  nihil  tamen  aliud  velle  constat,  quam  ne  fatigentur  infirmi  importunis  disceptationibus1).  Tenenda  vero  est,  quam  nunc  tractat,  hypothesis.  Quia  enim  multi  ex  Iudaeis  adhuc  in  legis  umbris  haerebant,  fatetur  quidem  hoc  in  illis  esse  vitiosum,  sed  ad  tempus  veniam  dari  postulat:  quia  durius  ipsos  urgere,  fuisset  labefactare  eorum  fidem.  Quaestiones  ergo  contentiosas  vocat,  quae  mentem  nondum  satis  compositam  perturbant,  vel  implicant  dubitationibus.  Quamquam  longius  hoc  extendere  convenit,  nempe  ad  quasvis  spinosas  et  salebrosas  quaestiones,  quibus  inquietantur  ac  conturbantur  imbecilles  conscientiae  citra  aedificationem.  Videndum  itaque  est  *)  Sic  vocat   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci