41:255
255
PRAELECTIONES
256
et
armis
cepisset
urbern^
non
tamen
ausus
fuisset
tantas
contumelias
inferre
templo
Dei,
nisi
adiutus
ab
illis
apostatis,
qui
iam
abiecerant
omnem
timorem
Dei,
et
quos
sola
ambitio
et
avaritia
impellebat,
ut
sese
coniungerent
cum
illo
impio
tyranno,
qui
manifestus
erat
ac
professus
hostis
religionis.
Confirmat
igitur
hic
angelus
quod
ante
dixerat,
nempe
sceleratos
qui
impie
agent
in
foedus
satellites
fore
latronis.
Nam
deducitur
vox
a
Rassa,
sed
intelligit
eos
qui
scelerate
se
gerent
contra
foedus
Dei.
Hoc
autem
refertur
ad
hostes
intestinos,
qui
ante
iactaverant
se
esse
filios
Abrahae,
et
qui
signum
foederis
in
corporibus
suis
gestabant,
nempe
circumcisionem.
Neque
etiam
hic
designat
quoslibet
e
media
et
contempta
plebe,
sed
impios
sacerdotes,
quemadmodum
expositus
fuit
locus
de
Menelao,
et
Iasone,
et
similibus.
Dicit
autem
hos
deceptum
iri
blanditiis
ab
Antiocho.
Neque
enim
dubium
est
quin
obtulerit
et
sacerdotibus,
et
aliis
quae
putabat
posse
esse
alicuius
momenti
apud
eos,
nempe
ut
unum
templo
praeficeret,
alterum
vero
lactaret
vanis
et
fallacibus
promissis
usque
ad
tempus,
inter
alios
distribueret
varia
munera.
Sic
factum
est,
ut
suis
blanditiis
eos
omnes
corrumperet.
Opponit
autem
propheta
sinceros
Dei
cultores,
et
i
copula
hic
in
adversativam
resolvi
debet.
Postquam
enim
dixit
multos
deceptum
iri
vanis
promissis,
et
illos
vocavit
foederis
transgressores,
nunc
adiungit,
Atqui
populus
qui
cognoscent
Deum
suum
roborabunt
se,
et
facient.
Significat
ergo
angelus,
eorum
de
quibus
loquutus
est
perfidiam
non
tanti
fore
apud
pios,
ut
ipsi
quoque
rapiantur
in
societatem
scelerum,
vel
sese
proiiciant
in
easdem
decipulas.
Quamvis
ergo
talis
erit
perfidia
in
defectoribus,
tamen
quicunque
cognoscent
Deum,
illi,
inquit,
sese
roborabunt.
Locus
hic
apprime
notatu
dignus
est,
quoniam
experientia
etiam
docet,
paucissimos
stare
in
suo
gradu,
ubi
multi
deficiunt.
Nam
unus
centum
fere
trahit
in
eandem
ruinam:
centum
autem
vix
poterunt
unum
retinere
sua
constantia.
Et
in
ea
re
perspicimus
quanta
sit
ingenii
nostri
pravitas.
Nam
ad
minimas
quaslibet
auras
non
tantum
movemur,
sed
concutimur:
ubi
autem
Dominus
materiam
firmitatis
nobis
ostendit,
non
tamen
desinimus
vacillare.
Apostolus,
quum
proponit
nobis
sanctorum
exempla
dicit
nubem
testium
nobis
versari
ante
oculos,
quae
nos
retineat
in
timore
Dei
et
pura
fidei
confessione
(Heb.
12,1).
Atqui
mox
illa
nubes
evanescit
nobis.
Interea
autem
si
quis
nebulo,
quem
ante
cognovimus
esse
hominem
nihili,
quem
damnavimus
ore
nostro,
vel
tantillum
declinet
a
recta
via,
putamus
illud
exemplum
sufficere
nobis
ad
excusationem.
Itaque
non
absque
causa
dixi,
hac
in
parte
patefieri
quam
perverso
et
maligno
simus
ingenio,
qui
multis
adiumentis
vix
possumus
trahi
ad
Deum,
rapimur
autem
vel
minimo
flatu
ad
diabolum
in
|