50:254
tam
carnis
quam
spiritus
imaginem
nobis
depingit.
Si
se
homines
cognoscerent,
non
indigerent
hac
declaratione
:
quia
nihil
sunt
quam
caro.
Sed,
quae
nobis
ingenita
est
hypocrisis,
non
cernimus
nostram
foeditatem,
donec
a
fructibus
arbor
patefiat.
Nunc
ergo
admonet
apostolus,
adversus
quae
vitia
militandum
sit
nobis,
ne
vivamus
secundum
carnem.
Non
enumerat
quidem
omnia,
idque
in
fine
significat:
sed
ex
iis,
quae
recenset,
facile
est
reliqua
colligere.
Adulterium
et
s
c
o
r
t
a
t
i
o
n
em
ponit
primo
loco:
deinde
nominat
immunditiem,
quae
ad
omnes
impudicitiae
partes
extenditur.
Lascivia
est
tanquam
instrumentum.
Nam
qui
petulanter
ac
dissolute
se
gerunt,
illos
Graeci
vocant
aasXyeic.
Haec
quatuor
ad
unum
impudicitiae
caput
referuntur.
Subiungit
idolorum
cultum,
qui
hic
accipitur
pro
crassis
superstitionibus,
quae
ante
oculos
hominum
patent.
Septem
species,
quae
proxime
sequuntur,
inter
se
sunt
cognatae
:
quibus
aliae
postea
duae
accedunt.
Iram
et
i
n
i
m
i
c
i
t
i
a
s
nominat,
quae
praecipue
in
hoc
differunt,
quod
ira
brevis
est,
odium
diuturnum.
Aemulationes
et
invidiae
odii
causae
sunt.
Porro
inter
aemulationem
et
invidiam
sic
Aristoteles
distinguit
secundo
Rhetoricorum,
quod
aemulatur
qui
dolet
alium
sibi
praestare:
non
quia
eum
male
habeat
illius
virtus
aut
excellentia,
sed
quoniam
superior
esse
optaret.
Invidet
autem
non
qui
cupit
excellere,
sed
qui
uritur
aliorum
praestantia.
Ideo
vilium
et
abiectorum
hominum
invidiam
esse
docet,
altis
et
heroicis
pectoribus
aemulationem
tribuit.
Paulus
utrumque
morbum
carnis
esse
pronuntiat.
Ex
ira
quoque
et
odio
nascuntur
contentiones,
certamina,
tumultus.
Tandem
ad
homicidia
et
veneficia
descenditur.
Per
comissationes
victum
dissolutum
et
quamvis
gulae
intemperiem
significat.
Observandum
quod
haereses
recenset
inter
opera
carnis.
Nam
inde
colligimus,
c
a
r
n
i
s
vocabulum
latius
quam
ad
sensualitatem,
quam
fingunt
sophistae,
extendi.
Quid
enim
haereses
gignit
nisi
ambitio,
quae
praecipuam
mentis
sedem
occupat,
in
crasso
sensu
non
subsidet?
Haec
dicit
esse
manifesta,
ne
quis
tergiversando
putet
se
quidquam
profecturum.
Quid
enim
negare
iuvat
carnem
in
nobis
dominari,
si
fructus
arborem
prodant?
21.
De
quibus
praedico.
Hac
tam
severa
denuntiatione
non
modo
terrere
voluit
Galatas,
sed
etiam
oblique
perstringere
pseudoapostolos,
qui
posthabita
ista
longe
utiliore
doctrina
de
caeremoniis
litigarent.
Simul
tamen
suo
exemplo
cos
docet,
in
istas
exhortationes
et
minas
insistere,
iuxta
illud
(Iesa.
58,
1):
Clama,
ne
cesses:
annuntia
populo
meo
scelera.
Quid
autem
magis
horrendum
dici
potest
quam
dum
exterminantur
a
regno
Dei
quicunque
secundum
carnem
ambulant?
Quis
audeat
iam
levia
imaginari
haec
vitia,
quae
Deus
tanto-
|