5:254
dis
idolis,
impingere.
Non
stolidum
hominum
vulgus,
sed
prudentissimos
quosque,
et
summis
ingenii
doctrinaeque
dotibus
praeditos,
hoc
errore
captos
involutosque
esse
dico:
ad
ipsorum
opinionem
(quod
apostolus
fieri,
ut
meministi,
iubet)
te
revoco.
Si,
quo
illis
testatum
facias,
religione
te
ab
ipsis
non
discrepare,
caput
coram
simulacro
detegis,
aut
genu
curvas:
quid
aliud
quam
diserta
testificatione
idololatram
te
esse
profiteris?
[pag.
19]
At
utut1)
simulacro
te
honorem
deferre
hominibus
fingas,
Dei
tamen
unius
cultum
cogitatione
complecteris.
Quasi
vero
tuum
sit,
honorem
ad
arbitrii
tui
modum
inter
simulacrum
et
Deum
viventem
partiri:
Deoque
omnia
intuenti
perinde
palam
illudere,
ac
si
eius
oculos,
quod
omnium
hominum
perspiciunt
oculi,
praeteriret.
De
chrismate
quid
dicam
aliud?
in
quo
suscipiendo
si
te
nihil
peccare
defendis,
quod
hominum
iniquitati
ut
satisfacias,
membra
duntaxat
inungi,
nulla
conscientiae
religione
patiaris:
ego
contra
graviter
te
delinquere
arguo,
qui
vel
frontem
afferas,
in
quam
inscribatur,
quae
in
sua
confirmatione
ab
illis
usurpatur
blasphemia,
te
salutis
chrismate
confirmari;
vel
manus
porrigas,
in
quibus
illa
insculpatur,
qua
sacerdotes
suos
peragunt,
sacrificandi
te
potestate
donatum:
vel
omnes
corporis
partes
exhibeas
non
minori
exsecratione
inurendas,
qua
in
extrema
(quam
vocant)
unctione
utuntur,
per
oleum
tibi
remitti
peccata.
Quod
quidem
vel
leve,
vel
nullum
esse
delictum
tibi
concedam,
nisi
tua
ipsius
confessione
obtinuero,
rem
esse
plus
quam
indignam,
quae
ad
incorruptionem
regni
Dei
destinata
sint
corpora,
tanta
blasphemiarum
foeditate
conspurcari,
quam
in
conspectum
Domini
afferant,
quo
die
ad
recipiendam
immortalem
gloriae
coronam
eius
tribunali
sistentur.
Sic
qui
in
arculam
stipem
coniecerit,
ubi
venales
prostent
veniae,
aut
quidquam
omnino
ex
illo
plus
satis
foecundo
ac
liberali
indulgentiarum
dispensationumque
thesauro
sibi
redemerit,
in
nefandas
illas
nundinationes
nomen
inscripsit
suum,
ac
in
eas
consentire
se,
velut
data
tessera,
comprobavit.
Neque
illam,
quae
vulgo
iactatur,
excusationem
accipio:
non
secus
ac
iniecta
offa
maleficae
beluae
compescuntur,
ita
vel
pauculis
nummis,
vel
etiam
largiore
interdum
nummorum
copia
deliniendam
esse
sacrificulorum
rabiem:
qui
quum
de
lucro
agitur,
sic
praedae
inhiant,
quovis
ut
famelico
leone
sint
rabidiores,
praelium
(quem
morem
pseudoprophetis
ac
pseudosacerdotibus
semper
fuisse,
testis
est
propheta)
(Mich.
3,
5)
super
unum-
1)
Edd.
rece.
1576
seqq.
legunt:
ut.
Sensum
subobscurum
non
attigisse
videntur.
Calvinus
scilicet
alterius
excusationem
praesumit
mox
refutandam.
Quod
Gallus
multo
lucidius
expressit:
Combien
que
ie
face
semblant
.
.
.
.
de
porter
honneur
a
l'image,
ie
garde
neantmoins
en
mon
coeur
le
ser-
Tice
du
vray
Dieu.
|