52:253
253
CAPUT
I.
254
evangelium
gloriae
beati
Dei,
quod
concreditum
est
mihi.
Quoniam
nebulones
illi,
quibuscum
negotium
habebat
Timotheus,
legis
praetextu
se
iactabant:
ideo
anticipat
Paulus,
ac
docet
legem
non
modo
illis
nihil
suffragari,
sed
potius
esse
adversam
:
cum
evangelio
autem,
quod
ipse
docuerat,
optime
convenire.
Neque
enim
absimilis
erat
illorum
defensio
ei,
quam
hodie
nobis
quaestionarii
opponunt:
nos
scilicet
nihil
moliri
aliud
quam
ut
aboleatur
sacra
theologia:
quasi
eam
soli
in
sinu
suo
foverent.
Ita
illi
de
lege
loquebantur
ut
invidiam
Paulo
conflarent.
Quid
autem
ille?
Quo
fumos
illos
discutiat,
ultro
per
occupationem
suam
doctrinam
optime
cum
lege
congruere
demonstrat:
et
eos
omnes
perperam
lege
abuti
qui
in
alium
finem
ea
utuntur.
Quemadmodum
hodie,
posita
verae
theologiae
definitione,
palam
apparet,
nos
cupere
ipsam
restitutam,
quae
misere
lacerata
et
deformata
fuit
ab
istis
nugatoribus,
qui
theologorum
titulo
frustra
inflati
nihil
praeter
dilutas
ac
frigidas
nugas
tenent.
Praeceptum
hic
pro
lege
accepit,
partem
pro
toto.
5.
Caritas
ex
puro
corde.
Ad
hunc
scopum
si
lex
dirigenda
est
ut
instituamur
in
caritate,
quae
ex
fide
et
bona
conscientia
procedat:
sequitur
ex
adverso,
perversos
esse
legis
interpretes
qui
ad
curiosas
quaestiones
eius
doctrinam
convertunt.
Caeterum
non
magni
interest,
caritatem
hoc
loco
ad
utramque
legis
tabulam,
an
ad
secundam
tantum
referas.
Iubemur
Deum
ex
toto
corde
diligere,
et
proximos
ut
nosmetipsos.
Sed
quum
de
caritate
fit
mentio
in
scriptura,
saepius
ad
secundum
membrum
restringitur.
Hic
quidem
non
dubitarem
Dei
et
proximi
caritatem
intelligere,
si
solum
caritatis
nomen
positum
esset
a
Paulo.
Sed
quum
addat
fidem,
et
bonam
conscientiam,
et
cor
purum:
non
erit
haec,
quam
subiiciam,
interpretatio
aliena
ab
eius
mente,
et
circumstantiae
loci
apte
quadrabit.
Haec
legis
summa
est,
ut
Deum
colamus
sincera
fide,
et
pura
conscientia:
deinde
ut
nos
mutuo
amemus.
Quisquis
hinc
deflectit,
ille
depravat
legem
Dei,
in
alienum
finem
detorquendo.
Sed
hic
exoritur
dubitatio,
quod
caritatem
fidei
praeferre
videtur
Paulus.
Respondeo,
eos,
qui
ita
sentiunt,
nimis
pueriliter
ratiocinari.
Neque
enim
si
caritas
priore
loco
nominatur,
ideo
priorem
habet
honoris
gradum:
quandoquidem
simul
docet
Paulus,
ex
fide
eam
manare.
Causa
antem
effectum
suum
profecto
ordine
antecedit.
Et
si
rite
expendatur
totus
contextus,
perinde
valet
quod
Paulus
dicit
ac
si
dixisset,
hoc
consilio
data
nobis
est
lex
ut
in
fide
nos
erudiret,
quae
mater
est
bonae
conscientiae
et
caritatis.
Ita
exordium
a
fide,
non
a
caritate
fieri
debet.
Cor
purum
et
bona
conscientia
parum
inter
se
differunt.
Utrumque
ex
fide
manat.
Nam
de
puro
corde
|