6:252
ea
quempiam
certamen
instituere
[pag.
27]
videri
vult.
Non
potest
autem
omnes
semel
adoriri,
nisi
coniunctos.
Consensionem
ut
nobis
tribuat,
gravatim
adducitur.
Ergo
utrumque
simul
dicit,
et
neutrum:
et
ita
nodum
insolubilem
abrumpit.
His
subiungit
eorum
compendium
quae
secundo
Institutionis
meae
capite
1)
de
hac
re
disputavi.
Non
sum
tam
malignus
aut
morosus,
ut
Pighium
malae
fidei
in
meis
recitandis,
sine
causa,
accusem.
Verum
ne
sibi
plus
iusto
blandiatur,
sic
agnosco
summam
meae
disputationis
utcunque
complexum
esse,
ut
tamen
minime
yelim
tales
in
totum
opus
compositas
esse
epitomas:
neque
hanc
quoque
ipsam
alia
lege
recipio,
nisi
ut
ab
hoste
prodiisse
meminerint
lectores.
Nam
quod
me
ipso
ordinatius
et
cohaerentius
omnia
digerere
se
iactat,
id
suo
more
dupliciter
facit:
nempe,
et
se
inaniter
efferendo,
et
liberaliter
mentiendo.
Illa
etiam
omitto
quibus,
velut
amari
liquoris
guttis,
mea
verba
obiter
aspergit,
quominus
lectori
sapiant:
me
truncare
Chrysostomi
sententiam,
quam
ad
verbum
refero,
sicut
apud
eum
habetur:
me
affingere
opinionem
Petro
Lombardo,
quam
omnibus
promptum
est
videre
bona
fide
a
me
expositam:
me
in
citandis
prophetarum
testimoniis,
aut
infidelem
esse,
aut
non
sequi
fidos
interpretes,
quia
alicubi
a
vulgari
interpretatione
dissentio.
Sunt
enim
relatu
indigna,
nisi
ad
demonstrandam
insignem
Pighii
et
inscitiam
et
malitiam:
quam
tamen
sani
lectores,
absque
monitore
satis
animadvertent.
Unum
operae
pretium
esset
referre,
nisi
alio
loco
iterum
repeteret,
ubi
tractabitur:
imaginationem
scilicet
ab
eo
censeri,
quod
animam
fidelem
doceo
a
regeneratione
in
duas
divisam
esse
partes.
Nam
vel
in
hoc
solo
verbo
illustre
specimen
Pighianae
theologiae
intueri
licet.
Quis
enim
non
videat,
animam
eum
pro
sale
habere,
2)
qui
tam
familiarem
piis
animis
sensum
pro
imaginatione
ducat?
Verum
quia
hoc
in
ipso
argumenti
cardine
continetur,
et
illic
etiam
Pighius
repetit,
commodius
[pag.
28]
eo
usque
differetur.
Hac
quoque
ratione
postremam
illius
obiectionem
leviter
modo
attingam,
qua
stultitiam
nostram
deridet,
quod
tantum
laboris
exhauriamus
in
docendis
hominibus,
qui
fidem
tamen
interea
non
humanis
persuasionibus
parari,
sed
spiritus
sancti
proprium
esse
opus
asserimus.
Nam
postea
in
ipso
disputationis
progressu
iterum
recurret.
Sed
quia
tamen
hoc
ideo
in
primo
limine
positum
est
a
Pighio,
ut
scriptis
nostris
viam
praecluderet,
non
possum
in
totum
praeterire.
Ludere
nos
operam
dicit,
homines
ad
fidem
incitando
et
exhortando,
siquidem
eam
non
sua
ipsi
facultate
concipiunt,
sed
Deus
1)
Scil.
edd.
antiquiorum,
nunc
Lib.
II.
Cap.
I.VI.
2)
Scil.
pour
assaisonner
le
reste,
ut
bene
dicit
Gallus.
|