55:252
lignum:
quia
non
potuit
tale
piaculum
impleri
nisi
in
cruce.
Ergo
optime
expressit
Petrus,
mortem
Christi
fuisse
sacrificium
expiandis
peccatis
nostris:
quoniam
cruci
affixus,
et
se
hostiam
pro
nobis
offerens,
reatum
nostrum
et
poenam
in
se
susceperit.
Iesaias
(53,
5),
ex
quo
summam
eius
doctrinae
sumpsit
Petrus,
pluribus
utitur
loquendi
formis:
quod
percussus
fuerit
manu
Dei
propter
scelera
nostra,
vulneratus
fuerit
propter
iniquitates
nostras:
quod
afflictus
et
contritus
nostra
causa
fuerit:
quod
castigatio
pacis
nostrae
illi
fuerit
imposita.
Sed
Petrus
idem
exprimere
voluit
hoc
verbo:
nempe,
hac
lege
nos
fuisse
reconciliatos
Deo,
quia
apud
eius
tribunal
Christus
se
vadem
ac
reum
pro
nobis
constituit,
ut
poenam
solveret
cui
obstricti
eramus.
Hoc
beneficium
sophistae
in
suis
scholis,
quantum
possunt,
obscurant:
nam
mortis
Christi
sacrificio
nos
tantum
a
culpa
post
baptismum
liberari
garriunt,
poenam
vero
satisfactionibus
redimi.
Sed
Petrus,
quum
dicit
ipsum
tulisse
peccata
nostra,
non
modo
culpam
illi
imputatam
fuisse
intelligit,
sed
poena
quoque
defunctum,
ut
vere
hoc
modo
esset
expiatrix
victima:
secundum
illud
prophetae
:
Castigatio
pacis
nostrae
super
eum.
Si
excipiant,
hoc
duntaxat
ante
baptismum
valere:
circumstantia
loci
eos
refellit,
quia
sermo
ad
fideles
dirigitur.
Caeterum
hoc
membrum,
et
quod
proxime
sequitur,
livore
eius
sanati
estis,
praesenti
quoque
instituto
accommodari
potest:
quod
scilicet
humeros
nostros
ferendis
aliorum
peccatis
supponere
nos
deceat,
non
ad
peragendam
eorum
expiationem,
sed
tantum
ut
onus
nobis
impositum
feramus.
Peccatis
mortui.
Alterum
finem
prius
notaverat,
nempe
tolerantiae
exemplum:
sed
hic
(ut
dictum
est)
latius
patet,
ut
sancte
et
iuste
vivamus.
Utriusque
mentionem
aliquoties
facit
scriptura:
nempe
quod
aerumnis
et
rebus
adversis
nos
Dominus
exerceat,
ut
configuremur
morti
Christi:
deinde
quod
in
morte
Christi
crucifixus
sit
vetus
homo
noster,
ut
in
novitate
vitae
ambulemus.
Quamquam
hic
finis,
de
quo
loquitur,
non
tantum
a
priore
differt,
ut
genus
a
specie.
Nam
in
patientia
simplex
erat
exemplum.
Quum
autem
passum
esse
Christum
dicit,
ut
peccatis
mortui,
iustitiae
vivamus.
Hanc
vim
subesse
morti
Christi
significat,
ut
carnem
nostram
mortificet,
quemadmodum
fusius
tractat
Paulus,
ad
Romanos
capite
6.
Neque
enim
hoc
tantum
boni
nobis
contulit,
quod
Deus
gratis
nos
iustificat,
non
imputando
peccata:
sed
quod
mundo
et
carni
morimur,
ut
resurgamus
in
novam
vitam.
Non
quod
mortem
istam
dies
unus
perficiat:
sed
quia
ubicunque
viget
mors
Christi
ad
expianda
peccata,
simul
in
carnis
mortificatione
est
efficax.
25.
Eratis
enim
tanquam
oves.
Hoc
etiam
mutuatus
est
Petrus
ex
Iesaia:
nisi
quod
propheta
universalem
sententiam
ponit:
omnes
quasi
oves
|