[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:252  meminit  Suetonius,  quae  etiam  inter  grammaticos  a  sanis  hominibus  merito  semper  derisa  fuit.  Neque  enim  poterat  non  ridicula  videri  haec  curiositas,  utili  rerum  cognitione  posthabita,  aetatem  consumere  in  quaerenda  Achillis  vel  Aiacis  prosapia,  ingenium  suum  fatigare  in  numerandis  Priami  filiis.  Si  hoc  non  fertur  in  puerili  scientia,  ubi  oblectationi  est  locus,  quanto  minus  in  coelesti  sapientia  erit  tolerabile?  Genealogias  vocat  infinitas,  propterea  quod  inanis  curiositas  nullum  habet  modum,  sed  ex  labyrintho  subinde  in  labyrinthum  revolvitur.  Quae  quaestiones.  Aestimat  a  fructu  doctrinam.  Quaecunque  enim  non  aedificat,  repudianda  est,  etiamsi  nihil  aliud  habeat  vitii  :  quaecunque  vero  ad  concertationes  solum  excitandas  valet,  duplici  nomine  damnanda  est.  Tales  porro  sunt  omnes  argutiae  quibus  ingenium  suum  ambitiosi  homines  exercent.  Meminerimus  ergo  ad  hanc  regulam  exigendas  esse  omnes  doctrinas,  ut  ea  demum  probetur  quae  ad  aedificationem  facit:  quae  vero  disceptationum  materiam  praebent  absque  fructu,  respuantur  tanquam  ecclesia  Dei  indignae.  Hoc  examen  si  fuisset  aliquot  supra  saeculis  observatum,  etiamsi  multis  erroribus  contaminata  fuisset  religio  ^  saltem  non  adeo  invaluisset  diabolica  ista  ars  litigandi,  quae  scholasticae  theologiae  nomen  obtinuit.  Quid  enim  illic  continetur  praeter  rixas,  aut  otiosas  speculationes,  unde  nullus  profectus  redit?  Proinde  quo  quisque  in  ea  doctior,  eo  miserior  iudicandus  est./  Scio  quibus  eam  coloribus  excusationum  praetexant:  sed  nunquam  efficient  ut  Paulus  cunctas  tales  damnando  sit  mentitus.  Aedificationem  Dei.  Aedificant  enim  eiusmodi  argutiae  in  superbia,  aedificant  in  vanitate  :  sed  non  in  Deo.  Aedificationem  Dei  nominat,  vel  quae  Deo  probatur,  vel  quae  secundum  Deum  est.  Eam  porro  docet  in  fide  consistere.  Quo  dicto  non  excludit  caritatem,  nec  timorem  Dei,  nec  poenitentiam  :  nam  haec  omnia  quid  aliud  sunt  quam  fructus  fidei,  quae  pietatem  semper  ex  se  parit?  Quia  ergo  in  sola  fide  sciebat  fundatum  esse  totum  Dei  cultum,  ideo  satis  habuit  fidem  nominare,  unde  reliqua  dependent.  5.  Porro  finis  praecepti  est  caritas,  ex  puro  corde,  et  conscientia  bona,  et  fide  non  simulata.  6.  A  quibus  postquam  nonnulli  aberrarunt,  deflexerunt  ad  vaniloquium,  7.  volentes  esse  legis  doctores,  non  intelligentes  quae  loquuntur,  neque  de  quibus  affirmant.  8.  Scimus  autem  quod  lex  bona  sit,  si  quis  ea  legitime  utatur:  9.  sciens  illud,  quod  iusto  non  sit  lex  posita,  sed  iniustis  et  inobsequentibus,  impiis  et  peccatoribus,  irreligiosis  et  profanis,  parricidis  et  matricidis,  homicidis,  10.  scortatoribus,  masculorum  concubitoribus,  plagiariis,  mendacibus,  periuris,  et  si  quid  aliud  est  quod  sanae  doctrinae  adversetur,  ll.  secundum  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci