50:252
nostri
generet
aliorum
tam
neglectum
quam
contemptum,
generet
crudelitatem,
fons
sit
avaritiae,
rapinarum,
fraudium
et
omnium
eiusmodi
pestium:
ad
impatientiam
nos
impellat,
armet
nos
ulciscendi
cupiditate.
Ergo
hoc
requirit
Dominus,
ut
vertatur
in
caritatem.
15.
Quod
si
alius
alium.
Coniicere
tum
ex
re
ipsa,
tum
ex
verbis
licet,
certatum
fuisse
inter
Galatas
contentionibus,
quum
in
doctrina
dissiderent.
Ab
exitu
nunc
demonstrat
quam
exitiale
malum
sit
in
ecclesia.
Deinde
verisimile
est,
Dominum
per
falsas
doctrinas
ultum
fuisse
ambitionem,
fastum
et
alia
eorum
vitia:
quemadmodum
solet
ac
etiam
testatur
per
Mosen
Deut.
13,
2.
Per
morsus
et
devorationem
intelligit,
meo
iudicio,
tam
hostiles
calumnias,
criminationes,
convicia
et
reliqua
certamina
verborum:
quam
iniurias
quae
vel
fraude
vel
violentia
inferuntur.
Quis
tandem
finis?
Cons
u
m
p
t
i
o
,
inquit.
At
vero
proprium
caritatis
est,
nos
mutuo
tueri
et
fovere.
Utinam
istud
semper
occurreret,
quoties
diabolus
nos
ad
contentiones
sollicitat,
ex
intestinis
scilicet
membrorum
dissidiis
non
posse
aliud
provenire
quam
totius
corporis
exitium
et
consumptionem.
Quam
miserum
autem
ac
insanum
est,
sponte
nos,
qui
eiusdem
sumus
corporis
membra,
in
mutuam
perniciem
conspirare?
16.
Dico
autem,
spiritu
ambulate.
Sequitur
remedium.
Non
leve
malum
est
ruina
ecclesiae.
Sedulo
igitur
dum
impendet,
obviandum
est.
Sed
ratio
quae?
nempe
si
caro
non
dominetur
in
nobis:
sed
spiritui
Dei
nos
regendos
praebeamus.
Subindicat
autem
carnales
esse
Galatas
et
spiritu
Dei
vacuos,
qui
vitam
Christianis
indignam
agant.
Unde
enim
fiebat
ut
se
invicem
conficerent,
nisi
quia
pro
carnis
libidine
agebantur?
Hoc
igitur
signum
esse
dicit,
quod
secundum
spiritum
non
ambulent.
Notandum
verbum
p
e
r
f
i
c
i
e
n
d
i
,
quo
significat
Dei
filios,
quamvis
adhuc
vitiis
obnoxii
sint,
quamdiu
carnis
onere
gravantur,
non
esse
prorsus
illis
addictos
nec
mancipatos,
sed
ad
resistendum
eniti:
neque
enim
spiritualis
homo
immunis
est
a
cupiditatibus
carnis,
quin
saepe
ab
illis
incitetur:
sed
non
succumbit
ut
regnum
illis
permittat,
quod
est
eas
perficere.
Vide
octavum
caput
ad
Romanos.
17.
Caro
concupiscit
adversus.
Admonet
eos
difficultatis,
ut
sciant
non
absque
certamine
spiritualiter
so
victuros.
Difficultas
inde
est,
quod
ingenium
nostrum
spiritui
repugnat.
Siquidem
carnis
nomine
hominis
naturam
significari
diximus
in
epistola
ad
Romanos.
Nam
quod
sophistae
restringunt
ad
sensus
inferiores,
quos
vocant,
refellitur
ex
multis
locis.
Et
antithetum
omnem
ambiguitatem
tollit.
Spiritus
enim
naturam
reformatam,
vel
gratiam
regenerationis
significat.
Quid
igitur
aliud
caro
quam
vetus
homo?
Quum
itaque
tota
hominis
natura
rebellis
sit
ac
contumax
adversus
Dei
spiritum,
su-
|