9:250
Hildeshemensis
ille
vesana
laetitia
exsultans,
indignus
fuit
quocum
verbum
facerem:
ut
[pag.
322]
cumuli
vice
ad
iustam
mensuram
additae
fuerint
duae
responsiones.
Reliquil)
ubi
viderint,
quidquid
sibi
visi
sunt
plausibiliter
obiicere,
abunde
esse
refutatum,
sibi
nihil
peculiariter
responsum
esse
in
lucro
ponant.
Quam
vero
cupidi
sint
certaminum
quae
totum
orbem
perturbent,
ex
furiosis
eorum
instigationibus
apparet.
Neque
enim
dissimulant,
nulla
re
se
gravius
cruciari,
quam
quod
in
easdem
trahere
pugnas
nequeant
quobcunque
vellent.
Et
quo
minus
proditionis
accusent
quicunque
a
nobis
dissentiunt,
non
aliud
obstat,
quam
quod
suam
paucitatem
detegere
verentur
magno
cum
probro.
Ut
taceamus
nos,
istorum,
qui
etiam
in
dissensione
pacem
fovent,
silentio
satis
damnatur
Westphalicae
factionis
intemperies.
Prudenter
enim
considerant
quod
res
est,
quum
utrinque
inter
nos
conveniat,
vere
nobis
offerri
in
coena
Christi
corpus
et
sanguinem,
quorum
bubbtantia
animae
nostrae
pascantur,
[pag.
323]
tantum
in
modo
manducationis
differant
nostrae
sententiae,
non
esse
hanc
sibi
iustam
digladiandi
causam.
Si
fiat
iusta
comparatio,
permulta
sunt
quae
iure
nos
ad
dimicandum
acrius
impellant.
Nec
tamen
per
me
stabit,
donec
spes
aliqua
pacificandi
ostensa
fuerit,
quo
minus
salva
inter
nos
benevolentia
maneat.
Atque
idem
ego,
qui
indigne
provocatus
vehementior
fui
in
hoc
scripto
quam
ferebat
voluntas,
si
mihi
ad
amicam
disceptationem
locus
ac
dies
indictus
fuerit,
praesto
me
statim
fore
profiteor
ac
spondeo:
et
quidem
ea
animi
lenitate
praeditum
quae
optabilem
piae
sanctaeque
consensionis
successum
non
moretur.
Neque
enim
is
sum
qui
intestinis
dissidiis
oblecter,
vel
quem
eorum
qui
mihi
subscribunt
gratulationes
sic
titillent,
ut
materiam
palmarum
ex
certaminibus
libenter
captem.
Quin
potius
eorum
qui
sedandis
contentionibus
suam
autoritatem
interponere
debuerant
cunctatione
[pag.
324]
hanc
mihi
necessitatem
iniungi
apud
me
deploro.
Saepius
de
pacificatorio
aliquo
conventu
sparsi
sunt
rumores.
Nec
vero
credibile
est,
tantam
esse
in
principibus
segnitiem,
quin
eorum
animos
tam
calamitosa
ecclesiae
dissipatio
ad
curandum
remedium
sollicitet.
Ergo
sicuti
non
dubito
rem
in
eorum
consiliis
fuisse
non
semel
agitatam,
ita
quid
remoram
attulerit
nescio:
nisi
quod
magno
cum
dolore
video,
dum
alii
sibi
pertinacius
addicti
sunt,
sinistris
alii
suspicionibus
indulgent,
rem
utilissimam
vel
negligi,
vel
etiam
respui.
Caeterum,
quibus
tolera-
1)
Scil
Hamburgenses,
Lubecenses,
Luneburgenses,
Brunsvicenses,
Hannoverenses,
Vismarienses,
Sverinenses,
Husumenses,
Ditmarienses,
Northusani,
quorum
su
cunctae
declarationes
exhibentur
1.
c.
O.
6
.
S.
3.
|