40:25  25  IN  EZECHIELIS  PROPH.  CAP.  I.  26  futurum  erat,  ut  patienter  se  Deo  subiicerent,  et  ne  frangeret  ipsos  annorum  diuturnitas,  quin  placide  subirent  iustas  correctiones.  Iam  ergo  tenemus  quid  agat  propheta  noster,  et  quorsum  tendat  eius  doctrina,  et  quae  summa  sit.  Nunc  persequar  contextum.  Dicit  se  fuisse  in  medio  captivitatis.  Quidam  dum  subtilius  exponunt  prophetae  verba,  existimant  non  fuisse  re  ipsa  in  medio  exsulum:  sed  referunt  hoc  ad  visionem:  quasi  vero  quum  dicit  .jin,  sensus  esset  fuisse  in  conventu  totius  populi.  Atqui  longe  aliud  est  eius  consilium.  Dicit  ergo  se  fuisse  in  medio  captivitatis,  ut  ostendat  se  una  cum  reliquis  fuisse  exsulem,  et  tamen  donatum  fuisse  prophetico  spiritu  in  terra  illa  polluta.  Medium  ergo  captivitatis  non  accipitur  pro  coetu,  sed  simpliciter  narrat  propheta,  quamvis  procul  esset  a  terra  sancta,  extentam  tamen  illuc  usque  fuisse  Dei  manum,  ut  excelleret  dono  prophetiae.  Et  hinc  refellitur  eorum  stultitia  qui  nugantur  prophetam  nostrum  habuisse  spiritum  revelationis  antequam  in  exsilium  migraret.  Quanquam  non  tam  errore  vel  inscitia  peccant,  quam  stolida  arrogantia.  Iudaei  enim  nihil  molestius  ferunt,  quam  extra  terram  sanctam  regnare  Deum.  Hodie  quidem  obduruerunt,  quia  dispersi  sunt  per  totum  orbem,  et  quasi  disiecti  per  omnes  plagas:  tamen  adhuc  retinent  aliquid  veteris  superbiae.  Sed  tunc  quum  adhuc  esset  spes  aliqua  reditus,  visa  illis  fuit  haec  minime  tolerabilis  profanatio,  si  veritas  Dei  alibi  fulgeret  quam  in  terra  sancta,  praecipue  vero  in  templo.  Propheta  autem  hic  ostendit  se  vocatum  fuisse  ad  docendi  munus,  quum  esset  in  medio  exsulum  tanquam  unus  ex  ipsis.  In  hac  re  vero  inaestimabilis  Dei  bonitas  fuit  conspicua,  quod  prophetam  excitavit  quasi  ab  ipsis  inferis.  Babylon  enim  erat  quasi  profundissima  abyssus:  illinc  emersit  spiritus  Dei  cum  suo  organo,  hoc  est  protulit  in  medium  hunc  hominem,  qui  minister  esset  ac  praeco  tam  vindictae  Dei  quam  gratiae.  Videmus  ergo  ut  Deus  eduxerit  mirabiliter  lucem  e  tenebris,  quando  propheta  noster  vocatus  fuit  ad  munus  suum,  quum  esset  in  exsilio.  Interea  quanquam  utilis  debuit  esse  eius  doctrina  Iudaeis  qui  adhuc  in  patria  manebant:  Deus  tamen  voluit  ipsos  non  sine  nota  dedecoris  ad  se  revocare.  Nam  quia  prophetias  omnes  contempserant,  quae  domi  erant  natae,  in  ipso  templo  et  sacrario,  in  monte  Sion,  oportuit  illis  produci  ab  hac  maledicta  terra  magistrum,  qui  erat  in  illa  abysso  profundissima  demersus,  quemadmodum  dixi.  Videmus  ergo  ut  non  sine  ignominia  castigaverit  Deus  impium  contemptum  suae  doctrinae.  Isaias  diu  fuerat  perfunctus  officio  prophetae,  sequutus  est  Ieremias:  sed  populus  semper  manebat  sui  similis.  Quum  ergo  scaturirent  prophetiae  ex  fonte  ipso,  spretae  fuerunt  a  Iudaeis.  Hinc  factum  est,  ut  Deus  excitaverit  illis  prophetam  e  Chaldaea.  Nunc  ergo  vide-