38:25  25  IN  IEREMIAM.  CAP.  IX.  CAPUT  NONUM.  1.  Quis  ponet  caput  meum  aquas,  et  oculum  meum  fontem  lacrymarum?  et  deflebo  die  et  nocte  (hoc  est,  noctes  et  dies)  interfectos  filiae  populi  mei.  Prosequitur  eandem  sententiam:  in  rebus  tranquillis,  quum  inter  Iudaeos  non  audirentur  nisi  laetae  voces,  tamen  deflet  quasi  in  maximo  luctu  miserias  populi,  neque  hoc  contentus,  dicit  Quis  ponet  j  vel  statuet  caput  meum  aquam?  et  ex  oculis  meis  faciet  fontem  lacrymarum?  His  verbis  significat  interitum  ita  fore  horribilem,  ut  neque  mediocri,  neque  usitato  luctu  possit  satis  defleri:  quoniam  scilicet  vindicta  Dei  excedet  communem  modum,  et  plus  incutiet  formidinis  hominibus  quam  ferant  aliae  calamitates.  Summa  est,  cladem  populi  fore  similem  portento,  quoniam  non  possit  satis  defleri.  Hinc  apparet  quantopere  Iudaei  obduruissent,  quia  propheta  haud  dubie  non  fuit  oblectatus  talibus  figuris,  ac  si  vellet  rhetorice  ornare  sermonem  suum:  sed  quia  videbat  inflexi  bil  es  esse  animos:  et  refelli  communem  loquendi  modum,  vel  nihil  habere  momenti  et  autoritatis:  ideo  coactus  fuit  sic  transfigurare  sermonem  suum.  Et  hodie  etiam  non  minus  est  socordiae  in  contemptoribus  Dei:  nam  quamvis  fulminent  prophetae,  donec  illis  parcit  Deus  et  indulget,  sibi  etiam  ipsi  promittunt  aeternam  quietem.  Hinc  fit  ut  et  Deum  et  servos  eius  rideant  et  insultent,  etiamsi  durius  tractentur.  Quum  ergo  hodie  talis  impietas  in  mundo  non  minus  quam  olim  grassetur,  hinc  colligimus  quanta  vehementia  necesse  sit  eos  uti,  quos  Deus  ad  simile  munus  docendi  vocat.  Ergo  simplex  doctrina  frigebit  semper  in  mundo,  nisi  admoveantur  acres  stimuli,  quemadmodum  videmus  hic  prophetam  facere.  Adiungit,  2.  Quis  statuet  me  in  deserto,  in  diversorio  viatorum?  (alii  tugurium  vertunt:  sed  nescio  an  reperiatur  ]  t  e  in  hoc  sensu)  et  relinquam  populum  meum,  et  discedam  ai  illis:  quia  omnes  adulteri,  conventus  transgressorum  (vel  perfidorum.  Nam  OHD  sunt  perfidi,  et  apostatae,  ut  alibi  vidimus).  Hic  aliud  votum  concipit  propheta.  Prius  optaverat  sibi  caput  aqueum,  quod  difflueret  in  lacrymas,  et  optaverat  pro  oculis  sibi  dari  lacrymarum  fontes:  nunc  autem  postquam  expendit  populi  malitiam,  exuit  affectum  illum  humanitatis,  et  quasi  exacerbatus  cupit  alio  migrare,  et  relinquere  populum,  quoniam  scilicet  impietas  sic  praevaluerit,  ut  non  possit  illic  diutius  habitare.  Certum  quidem  est,  prophetam  fuisse  non  vulgari  dolore  correptum,