6:249
BE
LIBERO
ARBITRIO.
proferri
possit
bonorum
operum,
sed
gratuito
eius
favore,
quia
tanti
habere
velit,
etiam
si
digna
non
sint.
At
hyperbolicum
est,
inquies,
quod
dicit
Lutherus.
Hoc
ut
concedam,
dico
habuisse
iustam
causam,
quae
eum
ad
tales
hyperbolas
impulerit:
quum
scilicet
mundum
videret
falsa
et
perniciosa
operum
fiducia,
quasi
exitiali
lethargo,
sic
obstupefactum
esse,
ut
non
voce
ac
verbis
ad
eum
expergefaciendum,
sed
clangore
tubae,
tonitruo,
fulminibusque
opus
esset.
Quanquam
nihil
est
in
istis
verbis,
quod
non
simpliciter,
et
citra
ullam
figuram,
verum
sit.
Nam
quum
operum
dignitas
non
ex
facto
ipso,
sed
ex
perfecta
Dei
caritate
pendeat,
non
aliter
iustum
purumque
opus
erit,
quam
si
ex
perfecta
Dei
caritate
emanet.
Nunc
mihi
illam
in
homine
perfectionem
reperias,
ut
esse
aliqua
[pag.
23]
per
se
bona
opera
concedam.
Atqui
hoc
in
spiritus
sancti
contumeliam
redundat,
per
quem
bona
opera
fiunt.
Minime
vero
si
bene
ac
prudenter
discernas,
quid
in
opere
bono
sit
hominis,
et
quid
spiritus.
Utcunque
enim
sincero
corde,
et
absque
fictione,
in
Dei
obedientiam
se
sancti
addicant,
multum
tamen
abest,
quin
adsit
ea
in
reddendis
obsequiis
alacritas,
quam
illa
legis
summa
flagitat:
ut
Deus
ex
toto
corde,
ex
tota
anima,
ex
totis
viribus,
atque
ut,
secundum
Deum,
proximus
diligatur.
Hanc
vero
qui
nescit
esse
amussim,
ad
quam
exigendum
sit
operum
examen,
nihil
iudicare
potest.
Nunc
audiat
Pighius.
Dico
sanctos
perpetua
carnis
infirmitate
detineri,
quominus
ea
quae
faciunt
bona
opera
perficiant:
dico
ambulare
dum
currendum
erat,
saepe
etiam
claudicare.
Hinc
fieri
dico
ut
nullum
exstiterit
unquam
bonum
opus,
quod
undique
purum
ac
perfectum
omni
prorsus
naevo
careret.
Quod
si
semper
aliquid
sordis
ex
carnis
vitio
admixtum
est
sanctorum
operibus,
veniant
in
conspectum
Dei,
examinentur
in
illa
trutina,
quam
angeli
quoque
ipsi
reformidant:
quocunque
loco
censeantur
apud
homines,
illic
vitiosa
deprehendentur.
At
totam
puritatem
exigua
macula
inquinari,
minime
rationi
consentaneum
est.
Primum,
ad
obtinendum
quod
peto
mihi
satis
est,
si
in
omni
opere
bono
inclusum
sit
peccatum:
deinde
hoc
minime
recipio,
praeter
rationem
fore,
si
exigua
sorde
tota
puritas
inquinetur.
Nam
si
vini
sapor,
suavis
alias
et
gratus,
modico
acore
totus
corrumpitur,
ut
gratiae
quod
habuit
amittat,
quis
Deo
litem
intendat,
quod
corruptum
opus
sibi
displicere
pronunciet?
Ita
lege
mosaica
constitutum
erat,
ut
si
pollutus
homo
rem
consecratam
attigisset,
immunda
censeretur
(Levit.
7,
19
et
22,
6).
Quo
significatum
fuit,
tam
efficax
et
contagiosum
venenum
esse
hominis
immunditiem,
ut
solo
eius
tactu,
quidquid
alias
sanctum
est,
profanescat.
Iam
qualiter
liberamur
omnes
a
communi
pollutione,
[pag.
24]
nisi
per
fidem?
Maneat
ergo
illud,
opera
bona,
si
per
se
aestimentur,
omnino
|