55:249
249
CAPUT
II.
250
Deo
nostra
officia,
si
hunc
finem
habemus
propositum,
ut
illi
serviamus:
non
autem
movemur
solo
hominum
respectu.
Porro
qui
sibi
negotium
esse
cum
Deo
reputat,
necesse
est
ut
studeat
malum
bono
vincere.
Neque
enim
tantum
exigit
a
nobis
Deus
ut
tales
erga
unumquemque
simus,
qualem
se
ille
vicissim
erga
nos
praebuerit:
sed
etiam
benefaciamus
indignis,
et
qui
nos
persequuntur.
Hoc
tamen
difficultate
non
caret,
quod
negat
ullam
patientiae
laudem
fore,
si
quis
iuste
plectitur.
Nam
certe
quamvis
Dominus
peccata
nostra
puniat:
patientia
tamen
nostra
sacrificium
illi
est
boni
odoris,
si
poena
aequo
unimo
ferimus.
Respondeo,
Petrum
hic
non
simpliciter,
sed
comparative
loqui:
quoniam
haec
tenuis
et
obscura
laus
sit,
iustam
poenam
aequo
auimo
ferre,
praeut
est
hominis
innoxii,
qui
non
recusat
ferre
hominum
iniurias,
tantum
quia
Deum
timet.
Quamquam
videtur
finem
quoque
tacite
notare:
quod
hominum
metu
cogantur,
qui
delictorum
suorum
poenas
luunt.
Sed
illa
quam
adduxi
solutio
sufficit.
21.
In
hoc
enim
vocati
estis,
quoniam
Christus
quoque
passus
est
pro
vobis,
relinquens
vobis
exemplum,
ut
sequeremini
vestigia
eius.
22.
Qui
quum
peccatum
nem
fecisset,
nec
inventus
esset
dolus
in
ore
eius:
23.
quum
probro
afficeretur,
non
regerebat
probra:
quum
pateretur,
non
comminabatur:
causam
vero
commendabat
ei
qui
iuste
iudicat.
21.
In
hoc
vocati.
Tametsi
de
servis
erat
sermo,
non
tamen
adeo
restringi
debet
haec
sententia.
Nam
communiter
pios
omnes
admonet
apostolus,
qualis
sit
Christianismi
conditio:
ac
si
diceret,
nos
ea
lege
a
Domino
vocatos,
ut
patienter
feramus
iniurias:
quemadmodum
alibi
dicit,
nos
ad
hoc
ordinatos
esse.
Porro
ne
id
nobis
sit
molestum,
exemplo
Christi
nos
consolatar.
Nihil
magis
indignum
videtur
ideo
minus
tolerabile,
quam
pati
praeter
meritum.
Sed
quum
in
filium
Dei
convertimus
oculos,
mitigatur
illa
acerbitas.
Quis
enim
ipsum
praeeuntem
sequi
renuat?
Notanda
autem
est
particula
relinquens
vobis
exemplum.
Nam
quum
de
imitatione
agitur,
discernere
opus
est
quid
nobis
in
exemplum
Christus
proposuerit.
Ambulavit
siccis
pedibus
super
mare,
mundavit
leprosos,
mortuos
suscitavit,
caecis
restituit
visum:
si
eadem
nos
tentemus,
praepostera
erit
aemulatio.
Neque
enim
quum
signa
potentiae
suae
edidit,
nobis
proponere
voluit
quod
imitaremur.
Hinc
factum
est
ut
ieiunium
quadraginta
dierum
temere
in
exemplum
traherent.
Atqui
longe
alius
erat
finis.
Quare
iudicium
adhibendum
est:
sicuti
etiam
alicubi
monet
Augustinus,
dum
locum
illum
exponit:
Discite
a
me
quod
mitis
sum
et
humilis
corde.
Atque
id
ex
Petri
verbis
colligi
potest:
|