[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:249  249  CAPUT  II.  250  Deo  nostra  officia,  si  hunc  finem  habemus  propositum,  ut  illi  serviamus:  non  autem  movemur  solo  hominum  respectu.  Porro  qui  sibi  negotium  esse  cum  Deo  reputat,  necesse  est  ut  studeat  malum  bono  vincere.  Neque  enim  tantum  exigit  a  nobis  Deus  ut  tales  erga  unumquemque  simus,  qualem  se  ille  vicissim  erga  nos  praebuerit:  sed  etiam  benefaciamus  indignis,  et  qui  nos  persequuntur.  Hoc  tamen  difficultate  non  caret,  quod  negat  ullam  patientiae  laudem  fore,  si  quis  iuste  plectitur.  Nam  certe  quamvis  Dominus  peccata  nostra  puniat:  patientia  tamen  nostra  sacrificium  illi  est  boni  odoris,  si  poena  aequo  unimo  ferimus.  Respondeo,  Petrum  hic  non  simpliciter,  sed  comparative  loqui:  quoniam  haec  tenuis  et  obscura  laus  sit,  iustam  poenam  aequo  auimo  ferre,  praeut  est  hominis  innoxii,  qui  non  recusat  ferre  hominum  iniurias,  tantum  quia  Deum  timet.  Quamquam  videtur  finem  quoque  tacite  notare:  quod  hominum  metu  cogantur,  qui  delictorum  suorum  poenas  luunt.  Sed  illa  quam  adduxi  solutio  sufficit.  21.  In  hoc  enim  vocati  estis,  quoniam  Christus  quoque  passus  est  pro  vobis,  relinquens  vobis  exemplum,  ut  sequeremini  vestigia  eius.  22.  Qui  quum  peccatum  nem  fecisset,  nec  inventus  esset  dolus  in  ore  eius:  23.  quum  probro  afficeretur,  non  regerebat  probra:  quum  pateretur,  non  comminabatur:  causam  vero  commendabat  ei  qui  iuste  iudicat.  21.  In  hoc  vocati.  Tametsi  de  servis  erat  sermo,  non  tamen  adeo  restringi  debet  haec  sententia.  Nam  communiter  pios  omnes  admonet  apostolus,  qualis  sit  Christianismi  conditio:  ac  si  diceret,  nos  ea  lege  a  Domino  vocatos,  ut  patienter  feramus  iniurias:  quemadmodum  alibi  dicit,  nos  ad  hoc  ordinatos  esse.  Porro  ne  id  nobis  sit  molestum,  exemplo  Christi  nos  consolatar.  Nihil  magis  indignum  videtur  ideo  minus  tolerabile,  quam  pati  praeter  meritum.  Sed  quum  in  filium  Dei  convertimus  oculos,  mitigatur  illa  acerbitas.  Quis  enim  ipsum  praeeuntem  sequi  renuat?  Notanda  autem  est  particula  relinquens  vobis  exemplum.  Nam  quum  de  imitatione  agitur,  discernere  opus  est  quid  nobis  in  exemplum  Christus  proposuerit.  Ambulavit  siccis  pedibus  super  mare,  mundavit  leprosos,  mortuos  suscitavit,  caecis  restituit  visum:  si  eadem  nos  tentemus,  praepostera  erit  aemulatio.  Neque  enim  quum  signa  potentiae  suae  edidit,  nobis  proponere  voluit  quod  imitaremur.  Hinc  factum  est  ut  ieiunium  quadraginta  dierum  temere  in  exemplum  traherent.  Atqui  longe  alius  erat  finis.  Quare  iudicium  adhibendum  est:  sicuti  etiam  alicubi  monet  Augustinus,  dum  locum  illum  exponit:  Discite  a  me  quod  mitis  sum  et  humilis  corde.  Atque  id  ex  Petri  verbis  colligi  potest:   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci