[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:249  249  CAPUT  XIII.  250  cuius  florentissimum  ante  adventum  redemptoris  regnum  fuerat,  ipso  iam  manifestato  maneret  in  servitute.  Erat  etiam  aliud,  quod  non  Iudaeos  magis  quam  gentes  a  suis  principibus  alienaret:  quod  non  modo  a  pietate  omnes  abhorrebant,  sed  infestissimis  animis  religionem  persequebantur.  Eos  ergo  agnoscere  pro  legitimis  dominis  ac  principibus  absurdum  videbatur,  qui  regnum  Christo  unico  coeli  et  terrae  Domino  moliebantur  eripere.  His  causis  verisimile  est  inductum  fuisse  Paulum  ut  intentiore  cura  magistratuum  potestatem  confirmaret.  Et  principio  quidem  generale  praeceptum  ponit,  quo  in  summa  comprehendit  quod  dicturus  est:  subiungit  deinde  quae  ad  eius  praecepti  expositionem  ac  probationem  faciunt.  Potestates  supereminentes  vocat,  non  supremas  quae  summum  imperium  obtineant:  sed  quae  excellant  supra  reliquos  homines.  Subditorum  ergo  respectu,  non  mutua  inter  se  comparatione  sic  vocantur  magistratus.  Ac  sane  hoc  verbo  mihi  videtur  apostolus  voluisse  tollere  frivolam  hominum  curiositatem,  qui  saepe  solent  inquirere  quo  iure  adepti  fuerint  potestatem  qui  rerum  potiuntur:  satis  autem  nobis  esse  debet  quod  praesunt.  Non  ea  i  m  conscenderunt  sua  ipsi  virtute  in  hoq  fastigium,  sed  manu  Domini  sunt  impositi.  Quum  vero  omnem  animam  nominat,  eo  quamlibet  tollit  exceptionem,  ne  quis  immunitatem  captet  communis  subiectionis.  Non  enim  potestas  est,  nisi  a  Deo.  Ratio  cur  debeamus  subiecti  esse  magistratibus,  quod  Dei  ordinatione  sunt  constituti.  Quod  si  ita  placet  Domino  mundum  gubernare,  Dei  ordinem  invertere  nititur  adeoque  Deo  ipsi  resistit  quisquis  potestatem  adspernatur:  quando  eius  qui  iuris  politici  autor  est  providentiam  contemnere,  bellum  cum  eo  suscipere  est.  Porro  intellige  a  Deo  esse  potestates,  non  qualiter  et  pestilentia,  et  fames,  et  bellum,  et  caeterae  peccatorum  poenae  ab  ipso  esse  dicuntur:  sed  quia  ipse  ad  legitimam  rectamque  mundi  administrationem  eas  instituerit.  Nam  etsi  tyrannides  ac  dominationes  iniustae,  quum  plenae  sint  ara̡ac,  non  sunt  ex  ordinata  gubernatione:  ipsum  tamen  ius  imperii  in  humani  generis  salutem  a  Deo  ordinatum  est.  Itaque  quum  et  bella  arcere,  et  caeteris  noxiis  remedia  quaerere  liceat:  apostolus  magistratuum  ius  et  imperium,  tanquam  humano  generi  utile,  sponte  et  libenter  a  nobis  suscipi  et  coli  iubet  Quas  enim  Deus  infligit  poenas  hominum  peccatis,  non  proprie  ordinationes  vocabimus,  sed  quae  consulto  media  statuit  ad  legitimum  ordinem  servandum.  2.  Qui  vero  restiterint.  Quia  resistere  Deo  nemo  potest  nisi  in  suam  perniciem,  minatur  non  impune  laturos,  quicunque  Dei  providentiae  hac  in  parte  se  opposuerint.  Cavendum  ergo  ne  in  hanc  denuntiationem  incurramus.  Neque  vero  per  iudicium  poenam  duntaxat  intelligo,  quae  a  magistratu  Calvini  Opera.  Vol  XLIX.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci