41:249
249
IN
DANIELEM.
CAP.
XI.
250
hic
singularis
confirmatio
suppetit,
quoniam
nulla
est
ratio,
cur
dubitent
fideles
Deum
loquutum
esse,
ubi
de
rebus
futuris
sic
concionatus
est
angelus,
hoc
est,
tam
aperte
ac
si
narraret
rem
gestam.
Postea
adiungit
prospere
non
cessurum,
quoniam
adhuc
finis
ad
tempus,
inquit.
Revocat
angelus
fideles
ad
providentiam
Dei.
Nam
semper
subsidunt
mentes
nostrae
in
mediis
terrenis.
Quantum
enim
oculis
cernimus,
tantum
fere
percipimus
animo.
Occurrunt
autem
semper
nobis
causae,
cur
hoc
ita
contigerit,
cur
non
habuerit
successum
haec
vel
illa
actio:
interea
Deus
omittitur.
Ergo
ut
huic
vitio,
hoc
est,
ut
stupori
hominum
angelus
occurrat,
dicit
non
prospere
cessurum
quidquid
inter
se
agitabunt
reges,
quoniam
finis
ad
tempus,
hoc
est,
quoniam
Deus
tenet
multas
res
suspensas.
Videmus
ergo
sic
considerandas
nobis
esse
causas
inferiores,
ut
interea
penes
Deum
resideat
summa
potestas,
atque
ut
ipse
moderetur
suo
arbitrio
quidquid
inter
se
versant
homines.
Haec
autem
non
parum
utilis
fuit
doctrina
fidelibus,
quum
scirent
reges
quidem
multa
hinc
inde
moliri,
et
non
destitui
astutia,
et
plurimis
artibus
perversis,
Deum
tamen
tenere
tam
ipsorum
animos,
quam
rerum
eventus
arcano
fraeno,
ut
nihil
posset
accidere,
nisi
ex
decreto
coelesti.
Etsi
autem
colligere
licet
ex
hoc
loco
generalem
doctrinam,
non
dubium
tamen
quin
angelus
ad
praesentem
historiam
restringat
quod
dixi,
nempe
nondum
adesse
finem,
sed
opportunum
tempus
occulto
Dei
consilio
esse
praefixum,
quo
nunc
vincat
Antiochus,
nunc
autem
recedat,
quemadmodum
videbimus.
Sequitur,
28.
Et
revertetur
in
terram
suam
cum
opibus
magnis,
et
cor
eius
ad
foedus
sanctitatis,
et
faciet,
et
revertetur
in
terram
suam.
Hic
angelus
praedicit
pacem
illam
fore
calamitosam
populo
Dei,
quoniam
Antiochus
convertet
suum
impetum
contra
Ierosolymam
et
totam
gentem.
Dicit
enim
principio
versus,
Revertetur
in
terram
suam,
nempe
quia
non
potietur
Aegypto.
Reditus
ergo
hic
significat
Antiochum
ita
fore
victorem,
ut
tamen
sese
recipiat
intra
antiquos
fines
suae
ditionis.
Quum
autem
adiungit,
cum
supellectile
magna,
vel
cum
magnis
opibus,
simul
exprimit
unde
colliget
opes
illas,
nempe
quia
cor
eius
erit
contra
foedus
sanctum.
Diripuit
enim
Ierosolymam
et
templum
Dei
aliqua
ex
parte.
Coactus
quidem
fuit
vel
pudore,
vel
reverentia
vel
etiam
miraculo,
ut
dicitur
in
libro
Machabaeorum
(2.
Macc.
5,
2),
relinquere
templum,
et
multos
thesauros.
Libenter
enim
exinaniisset
totum
templum,
sed
Deus
illum
tunc
compescuit.
Collegit
tamen
sibi
magnas
opes.
Et
ideo
angelus
utrumque
coniungit,
nempe
rediturum
esse
in
Syriam
cum
magnis
opibus,
et
cor
|