29:249
249
IN
L
LIB.
SAMUEL.
CAP.
L
250
nullo
modo
potest.
Nam
etsi
quaedam
excusationis
species
consuetudo
est,
tamen
malum
suo
gradu
semper
habendum.
Quid
enim,
quaeso,
causari
potest
Elcana,
quin
suae
functionis,
puta
sacerdotii,
immemor
sanctimoniae
terminos
egressus
dicatur.
Sequitur,
venisse
illum
statutis
diebus
adoraturum.
Dies
quidam
pro
annis
accipiunt.
Sed
mihi
non
fit
verisimile,
sacerdotalis
ordinis
viros
semel
in
anno
tantum
in
sanctuario
comparuisse,
quandoquidem
tria
solemnia
festa
legimus
annuatim
celebranda
fuisse
a
Domino
constituta.
At
si
tribus
singulas
oportuit
illis
festis
sese
coram
Deo
sistere,
ac
Deum
veluti
lustrationem
sui
populi
venerari,
palamque
cultum
illius
et
obedientiam
profiteri,
suaque
peccata
confitentes
misericordiam
eius
deprecari:
quid
sacerdotes
decuit,
quos
esse
praecones,
populum
ad
obedientiam
Deo
reddendam
cohortantes
et
suo
exemplo
incitantes,
oportuit?
Quapropter
noa
est
verisimile
semel
in
anno
tantum
Elcanam
in
Silo
adoraturum
Deum
venisse,
quum
praesertim
non
procul
abesset,
ut
qui
a
Levi
duceret
originem.
Quidam
ergo
putant
illum
extraordinarium
sacrificium
praeter
ea
quae
a
Domino
praecipiebantur
venisse
annuatim
oblaturum.
Sed
quid
impedit
quominus
per
haec
verba
statutos
dies
illos
intelligamus
quos
Deus
a
populo
iusserat
in
lege
observari
ad
debitum
ipsi
cultum
reddendum?
Nam
nobis
hic
quidem
Elcana
proponitur,
non
ab
omni
culpa
alienus,
quod
alteram
uxorem
priori
superinduxisset,
verum
tamen
non
ut
Dei
contemptor,
qui
superfluis
sacrificiis
Deum
coleret
et
veneraretur.
Porro
adoratio
illa
fuit
publica
professio
populi,
se
sua
omnia
Deo
uni
debere
confitentis,
gratias
eidem
de
tot
beneficiis
agentis,
veniamque
peccatorum
deprecantis,
et
se
ad
Dei
voluntatem
vitam
compositurum
pollicentis.
Posset
quidem
haec
adorationis
materia
pluribus
explicari,
sed
multum
profecerimus
si
haec
nostris
infixa
mentibus
doctrina
penitus
haeserit,
quam
ad
haec
tria
capita
sublevandae
memoriae
nostrae
causa
referamus.
Primum,
ut
Deum
adoraturi
nos
illi
nostra
omnia
debere
agnoscamus,
et
gratias
de
praeteritis
agentes
in
posterum
donorum
eius
incrementa
maiora,
et
in
angustiis
ac
difficultatibus
auxilium
imploremus.
Alterum,
ut
supplices
et
tanquam
rei
peccata
confitentes
precemur,
ut
veram
peccatorum
agnitionem
et
resipiscentiam
nobis
largiatur,
ac
nostri
veniam
deprecantium
misereatur.
Tertium
denique
ut
nos
abnegatis
nobis
ipsis,
et
ipsius
in
humeros
recepto
iugo,
debitam
obedientiam
illi
reddere,
et
nostras
cogitationes
et
affectus
ad
legis
ipsius
normam
et
voluntatem
unicam
componere
paratos
profiteamur.
Quibus
et
istud
adiiciendum
est,
veros
Dei
adoratores
oportere
vacuos
a
pravis
omnibus
cogitationibus
et
odiis
esse,
si
ritus
ac
caeremonias
quas
in
venerando
Deo
observant,
pro
veris
et
non
simu-
|