[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:248  tatem  fremant  servi,  parati  iugum  excutere  si  liceret,  proprie  timere  non  dicuntur.  In  summa,  hic  timor  ex  officii  cognitione  nascitur.  Tametsi  autem  nulla  exceptio  additur  hoc  loco,  tamen  ex  aliis  locis  subaudienda  est.  Neque  enim  eo  usque  se  extendit  quae  hominibus  debetur  subiectio,  ut  Dei  imperium  minuat.  Ergo  subiecti  sint  domino  famuli,  sed  in  Deo,  et  usque  ad  aras,  ut  loquuntur.  Caeterum  quoniam  non  hic  habetur  SoOXot  sed  oSxexac,  possumus  intelligere  libertos  una  cum  servis:  quamquam  in  ea  re  parum  est  momenti.  Non  solum  bonis.  Tametsi  eatenus  parere  debent  servi  dominis,  ne  quid  praeter  conscientiam:  si  tamen  iniuste  tractantur,  quantum  ad  ipsos  spectat,  non  debent  recusare  imperium.  Qualescunque  itaque  sint  domini,  nulla  est  servis  excusatio  quin  fideliter  illis  obsequia  sua  praestent.  Nam  superior  si  potestate  sua  abutitur,  rationem  quidem  olim  reddet  Deo,  non  tamen  in  praesentia  ius  suum  amittit.  Haec  enim  conditio  servis  imposita  est,  ut  dominis  serviant,  licet  indignis.  Pravos  aequis  opponit  vel  humanis:  atque  hoc  verbo  saevos  et  intractabiles  designat,  vel  qui  nihil  humanitatis  et  clementiae  habent.  Mirum  quid  interpretem  moverit,  ut  pro  graeco  nomine  alterum  graecum  redderet:  vertit  enim  dyscolos.  Tacerem  de  turpi  Sorbonicorum  inscitia,  qui  dyscolos  vulgo  intelligunt  dissolutos  vel  irregulares:  nisi  ex  tam  absurda  interpretatione  fidei  articulum  struere  nobis  vellent:  quod  papae  et  cornutis  eius  bestiis  obediendum  sit,  quantumvis  gravem  et  minime  ferendam  tyrannidem  exerceant.  Hic  ergo  locus  ostendit  quam  secure  verbo  Dei  illuserint.  19.  Haec  enim  est  gratia.  Idem  valet  nomen  gratiae  quod  laudis.  Intelligit  enim  nullam  gratiam  vel  laudem  conciliari  nobis  coram  Deo,  si  poenam  sustinemus  quam  nostris  delictis  simus  promeriti  :  sed  qui  patienter  ferunt  iniurias,  eos  laude  dignos  esse,  et  opus  facere  Deo  acceptum.  Quod  gratum  hoc  fore  Deo  testatur,  si  quis  propter  Dei  conscientiam  retineatur  in  officio,  etiamsi  iniuste  et  indigne  cum  eo  agant  homines:  valde  necessarium  fuit  illo  tempore.  Erat  enim  perquam  dura  servorum  conditio:  contumeliose  habebantur  non  secus  ac  pecudes:  talis  indignitas  ad  desperationem  eos  adigere  poterat  :  hoc  itaque  unum  reliquum  fuit,  ut  in  Deum  respicerent.  Hoc  enim  valet  c  o  n  s  c  i  e  n  t  i  a  Dei,  dum  quis  non  hominum,  sed  Dei  respectu,  officio  suo  fungitur.  Nam  si  uxor  morigera  sit  et  marito  obsequens,  ut  se  illi  commendet,  habet  in  mundo  mercedem  suam;  quemadmodum  Christus  de  ambitiosis  loquitur,  qui  hominum  favorem  spectarit  (Matth.  6,  16).  Idem  de  reliquis  sentiendum.  Si  filius  ut  patrem  habeat  benevolum  ac  sibi  faventem,  illi  obsequitur,  mercedem  habebit  a  patre,  non  a  Deo.  Denique  haec  generalis  est  sententia,  probari  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci