5:248
Nam
quamvis
Babylone
in
mediis
idololatriae
sordibus
versaretur,
quia
tamen
ab
omni
procul
aberat
communicationis
simulatione,
perinde
ac
si
longo
intervallo
disiunctus
esset,
maculam
nullam
contrahebat.
Quoniam
autem
in
consessu
populi
verae
pietati
videbat
non
fore
locum,
ab
eius
conspectu
subductus
obductis
coenaculi
foribus,
Deum
suum,
qua
decebat
puritate,
seorsum
colebat:
ita
in
publico
urbis
ac
gentis
errore
a
via
ipse
non
deflectebat.
Huc
et
illa
Iudaeis
in
lege
praecepta
observatio
spectabat,
ut
ne
1)
aurum
vel
argentum
e
gentium
sculptilibus
appeterent,
ac
inferrent
in
domos
suas
:
sed
quasi
spurcitiam
et
sordes
abominarentur,
quod
Domini
forent
anathemata.
?챃ic
enim
ad
detestandum
id
omne,
exsecrandumque
quidquid
idoli
nomine
semel
inustum
fuisset,
eos
instituebat:
quo
ab
omni
gentilium
superstitionum
immunditie
animosius
abhorrerent.
Quod
si
tanta
externae
professionis
sinceritate
religionem
suam,
obscuram
adhuc
et
figuris
duntaxat
adumbratam,
sub
veteri
testamento
coli
voluit
Deus,
quanto
id
christianae
ecclesiae
verius
fuerit
praestandum:
cui
ipse
per
unigenitum
filium
dum
apparuit,
sapientiae
suae
mysteria
late
reseravit,
et
toto
veluti
ambitu
veritatem
suam
illucere
fecit?
Idque
ipsum
apostolorum
doctrina
confirmare
promptum
est:
nam
argumentum,
quo
Paulus
adversus
fornicationem
utitur,
quando
huius
quoque
loci
propriam
habet
rationem,
huc
accommodare
minime
absurdum
erit:
Nescitis,
inquit,
corpora
vestra,
membra
esse
Christi?
Tollens
ergo
membra
Christi,
faciam
membra
meretricis?
Absit
(1
Cor.
6,
15).
Sic
et
ad
eandem
nobis
formam
ratiocinari
licet:
Membra
nostra
quum
Christi
membra
sint,
idolorum
cultu
vel
immundis
superstitionibus
foedabimus?
at
quid
hoc
fuerit,
nisi
vel
Christi
gloriam
tali
subiicere
ignominiae:
vel
corpus
nostrum
a
Christi
corpore
abscindere,
ut
cum
idolis
[pag.
13]
fornicetur?
Quam
vero
demum
praeceptionem
subiicit,
^.d
omnem
externam
moderationem
generalis
est:
ut
corpus
nostrum
meminerimus
templum
esse
spiritus
sancti:
nos
non
esse
nostros:
emptos
enim
esse
pretio
magno,
idcirco
portandum
et
glorificandum
Deum
in
corpore
nostro.
Ecquid
elucebit
in
corpore
nostro
Dei
gloria,
si
inter
sacrilegiorum
sordes
provolvatur?
Ecquid
sacra
templi
Dei
sanctitas
conservabitur,
si
alienis
profanisque
ritibus
polluatur?
Verum,
si
qua
alia
in
parte
vehemens
est
ad
officium
cohortator
Paulus,
in
hac
maxime
causa
vehementiae
suae
nervos
omnes
contendit,
dum
Christianos
admonet,
ne
quid
in
hominum
oculis
fidei
suae
confessione
indignum,
pravas
caeremonias
usurpando,
prae
se
ferant.
Duabus
autem
propositis
noxis,
Dei
inhonoratione,
et
hominum
offensione,
qu^s
secum
ferat
1)
non,
1576
seqq.
|