41:248  ipsis  ducibus.  Nam  in  secundu  parte  significat  milites  ipsos  officio  suo  functuros  esse,  quoniam  vitae  et  sanguini  non  parcent.  Nunc  ergo  tenemus  consilium  spiritus  sancti  in  hoc  versu.  Nam  dicit  autores  huius  perfidiae  futuros  non  ex  vulgo  homines,  sed  praecipuos  ex  consiliariis.  Nam  Thabag  tantundem  valet  ac  Comedere  in  mensa  ipsius  regis,  quemadmodum  primo  capite  vidimus  datam  fuisse  portionem  Danieli,  et  sociis  eius  ex  cibo  regio,  id  est,  ex  mensa  regia.  Honoris  igitur  causa  hic  dicit  regi  fore  perfidos,  qui  cibum  comedent  in  mensa  eius,  ac  si  essent  sodales.  Ipsi  eum  conterent,  inquit,  exercitus  autem  ipse  mergetur.  Ostendit  multos  paratos  fore  ad  officium,  quia  capita  sua  libere  et  audacter  exponent  discrimini  pro  salute  regis  et  defensione  patriae,  sed  cadent  multi  vulnerati.  Significat  fore  magnam  stragem  in  ipso  exercitu,  sed  eventum  belli  non  fore  ex  voto,  quoniam  duces  ipsi  regi  suo  fidem  non  servabunt.  In  hac  autem  imagine  describit  nobis  angelus  qualis  plerumque  sit  regum  conditio.  Nam  deligunt  consiliarios  non  ex  probitate,  sed  quoscunque  vident  aptos  esse  suis  affectibus.  Ac  ut  quisque  rex  aut  avarus  est,  aut  vafer,  aut  crudelis,  aut  libidinosus:  ita  etiam  cupit  habere  amicos  et  familiares  qui  non  repugnent  vel  avaritiae,  vel  astutiis,  vel  crudelitati,  vel  libidini.  Ita  dignissimi  sunt  hac  mercede,  ut  scilicet  perfidos  experiantur,  quibus  non  debuerant  tantum  honoris  tribuere,  si  respicerent  se  et  Deo  et  populo  esse  debitores.  Iam  sequitur,  27.  Et  duorum  regum  cor  ipsorum  (hoc  est,  et  cor  his  duobus  regibus)  in  malum:  et  in  mensa  eadem  (una)  mendacium  loquentur,  et  non  prospere  eveniet,  quia  adhuc  finis  ad  tempus  statutum.  Hic  narrat  angelus  postquam  cladem  Ptolemaeus  acceperit,  finem  praesenti  bello  fore  per  inducias,  et  per  simulationem  pacis.  Quamvis  enim  Antiochus  posset  fortunam  suam  prosequi,  non  ausus  est  tamen  usque  ad  extremum  periclitari,  sed  pro  more  suo,  et  ut  diximus  fuisse  hominem  vafri  ingenii,  et  nulla  ingenuitate  praeditum,  ita  putavit  sibi  utilius  esse  pacisci  cum  hoste  suo.  Praedicit  angelus  in  utroque  rege  fore  malam  fidem.  Convenient  enim,  inquit,  et  simul  coenabunt,  avunculus  et  nepos,  et  prae  se  ferent  summam  amicitiam,  sed  in  eadem  mensa,  inquit,  loquentur  mendacium,  hoc  est,  alter  alteri  insidiabitur,  et  uterque  pro  se  fraudulenter  aget.  Videtur  quidem  haec  prophetia  parum  habere  momenti:  sed  expendere  convenit  in  rebus  adeo  confusis  non  potuisse  fideles  perstare,  nisi  modis  omnibus  suffulti  fuissent.  Si  generaliter  tantum  dixisset  angelus  fore  bellum,  deinde  pacem  temporariam,  hoc  non  poterat  sufficere  ad  sustinendos  piorum  animos,  verum  ubi  res  digito  notantur,