1:247
[CO
1.
247]
regum
corda,
et
regnorum
inclinationes
(Prov.
21).
Ille
Deus
est,
qui
stabit
in
synagoga
Deorum,
et
in
medio
Deos
diiudicabit,
a
cuius
facie
concident
et
conterentur
reges
omnes
et
iudices
terrae,
quicunque
non
osculati
fuerint
Christum
eius;
qui
scripserint
leges
iniquas,
ut
opprimerent
in
iudicio
pauperes
et
vim
facerent [p.
511]
causae
humilium,
ut
viduas
haberent
in
praedam
et
pupillos
diriperent
(Psal.
82.
Psal.
2.
Ies.
10).
Atque
hic
mirabilis
eius
tum
bonitas,
tum
potentia,
tum
providentia
sese
profert.
Nam
modo
ex
servis
suis
manifestos
vindices
excitat,
ac
mandato
suo
instruit,
qui
de
scelerata
dominatione
poenas
sumant
et
oppressum
iniustis
modis
populum
e
misera
calamitate
eximant,
modo
furorem
aliud
cogitantium
et
aliud
molientium
hominum
eo
destinat.
Sic
populum
Israel
e
tyrannide
Pharaonis
per
Mosen
(Exod.
3),
e
violentia
Chusan,
regis
Syriae,
per
Othniel
(Iud.
2
seqq.),
ex
aliis
servitiis,
per
alios
vel
reges,
vel
iudices,
in
libertatem
asseruit;
sic
Aegyptiorum
insolentiam
per
Assyrios,
sic
Tyri
superbiam
per
Aegyptios,
ferociam
Babylonis
per
Medos
et
Persas,
regum
Iuda
et
Israel
ingratitudinem
per
Babylonios
contudit
et
afflixit;
quanquam
[OS
279]
non
eadem
omnia
ratione.
Priores
enim
illi,
quando
ad
edenda
talia
facinora,
legitima
Dei
vocatione
accersiti
erant,
in
reges
incurrendo,
minime
violabant
eam,
quae
divina
ordinatione
regibus
indita
est,
maiestatem,
sed
minorem
potestatem
maiore
coercebant,
perinde
ac
in
suos
satrapas
regibus
animadvertere
licet.
Hi,
tametsi
Dei
manu,
quo
illi
visum
erat,
destinabantur,
opusque
eius
inscientes
peragebant,
nihil
tamen
aliud
animo, [p.
512]
quam
scelus
volutabant.
Verum
utcunque
ipsa
hominum
facta
censeantur,
Dominus
tamen
per
ea
suum
aeque
opus
exequebatur,
cum
sanguinaria
regum
insolentium
sceptra
confringeret,
ac
intolerandas
dominationes
everteret.
Audiant
principes
et
terreantur.
Nobis
autem
interim
summopere
cavendum,
ne
illam
plenam
venerandae
maiestatis
magistratuum
autoritatem,
quam
Deus
gravissimis
edictis
sanxit,
etiam
si
apud
indignissimos
resideat
et
qui
eam
sua
nequitia,
quantum
in
se
est,
polluunt,
contemnamus
aut
violemus.
Neque
enim
si
ultio
Domini
est,
effrenatae
dominationis
correctio,
ideo
protinus
demandatam
nobis
arbitremur,
quibus
nullum
aliud
quam
parendi
et
patiendi,
datum
est
mandatum.
|