9:246
memoriam:
quia
Christum
dicimus
secundum
carnem
relicta
terra
in
coelos
receptum
esse.
Etsi
enim
dum
petulantiae
suae
quidvis
licitum
esse
volunt,
verba
nostra
depravant
:
rabiosis
tamen
spumis
non
efficient,
quin
semper
dilucida
maneat
nostra
doctrina,
quamvis
Christus
deus
et
homo,
Dei
et
hominum
mediator,
totus
et
indivisus
coelum
et
terram
[pag.
311]
impleat,
carnis
tamen
suae
respectu
non
nisi
in
coelo
esse.
Alibi
recitavi
vulgare
illud
scholarum
proverbium,
quod
Christus
ubique
totus
sit,
sed
non
totum.
*)
Quod
si
notum
fuisset
bonis
istis
theologis,
compescere
poterat
eorum
rabiem.
Qualis
enim,
obsecro,
affertur
Christo
ignominia,
si
caro
quam
induit,
et
in
qua
passus
est,
in
coelos
sublata
esse
dicitur,
sicuti
in
sepulcro
inclusa
fuit?
Atqui
neque
a
Iudaeis,
neque
a
Saracenis
quidquam
atrocius
posse
dici
clamitant.
Cur
non
ergo
contra
angelos
exserunt
suam
saevitiam,
quia
ratiocinari
ausi
sunt,
Christum
non
esse
in
sepulcro,
postquam
resurrexerat?
Si
ubique
est
Christus
secundum
carnem
pro
divinitatis
natura,
stulta
fuit
haec
responsio:
Surrexit,
non
est
hic.
Dignus
etiam
Petrus
qui
crudelius
omnibus
sacrilegis
plectatur,
qui
blasphemiam
omnium
deterrimam
protulit,
oportere
Christum
coelis
comprehendi
(Act.
3,
21).
Quid
de
tota
antiquitate
dicam?
constat
enim
[pag.
312]
vetustos
omnes
scriptores,
qui
totis
quinque
saeculis
post
apostolos
vixerunt,
uno
ore
nobis
patrocinari.
Et
hic
nobis
Osiandri
sui
stercora
aspergunt:
quasi
ulla
unquam
inter
nos
affinitas
fuerit.
Contempserit
sane
Osiander
pro
suo
vesano
fastu
humiliatum
Christum,
quid
hoc
ad
nos?
Quorum
pietas
notior
est,
quam
ut
hac
mendaciorum
labe
foedari
queat.
Quin
optimo
iure
in
eorum
capita
inanem
istum
garritum
retorqueo:
quia
Christum
humiliatum
negant,
eos
totam
salutis
nostrae
summam
exstinguere,
et
impie
abolere
incomparabile
divini
in
nos
amoris
pignus.
Nisi
enim
exinanitus
fuerit
Christus
quum
in
cruce
pendebat
et
iacebat
in
sepulcro,
ubi
humiliatio?
Atqui
tunc
coelesti
beatitudine
potitum
fuisse
fingunt:
neque
id
modo,
sed
carnem
illam,
in
qua
patiebatur,
immortalem
iam
in
coelis
sedisse.
Unde
apparet,
nihil
ipsis
esse
propositum,
nisi
ut
tonitru,
vel
crepitu
miseras
plebeculas
dementent,
[pag.
313]
Filium
Dei
unicam
gloriam
et
salutem
dicunt
in
coelis
regnare,
liberrimum
esse,
nec
pani
affixum,
nec
sphaeris
alligatum.
Haec
vero
nostra
fides
et
professio
est:
modo
concedant
Christi
carnem
coelesti
gloria
vestitam,
non
sua
natura
exutam
esse.
Idem
igitur
homo
Christus,
qui
horribile
et
acerbissimum
mortis
genus
pro
nobis
in
cruce
pertulit,
nunc
obtinet
nomen
super
omne
nomen,
ut
coram
eo
ilec-
1)
Lib.
3
Sent.
distinct.
22.
IB*
|