[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:246  Tantum  enim  dicit  os  obstruendum  esse  stultis.  Summa  est,  sic  vivendum  esse,  ut  increduli  qui  obloqui  nobis  volunt,  obmutescere  cogantur.  Loquutio  quam  usurpat,  obstruere  ignorantiam,  quamvis  propter  novitatem  dura  sit,  sensum  tamen  non  obscurat.  Praeterquam  enim  quod  incredulos  appellat  stultos,  notare  vult  quam  habeant  causam  maledicendi:  nempe  quia  Deum  ignorant.  Caeterum  quod  mente  et  ratione  incredulos  privat,  inde  colligimus,  rectam  intelligentiam  non  esse  nisi  in  Dei  notitia.  Ergo  quantumvis  sibi  in  suo  acumine  placeant  increduli,  et  aliis  etiam  prudentes  videantur:  spiritus  tamen  Dei,  stultitiae  ipsos  damnat:  ut  discamus  non  alibi  quam  in  Deo  sapere,  sicuti  extra  ipsum  nihil  est  solidi.  Modum  autem  praescribit  cohibendae  infidelium  maledicentiae:  nempe  benefaciendo.  Quo  verbo  complectitur  omnia  humanitatis  officia,  quibus  defungi  nos  oportet  erga  proximos.  In  his  continetur  obedientia  erga  magistratus,  sine  qua  unitas  inter  homines  coli  non  potest.  Si  quis  obiiciat,  nunquam  adeo  studiosos  fore  benefaciendi  fideles  quin  male  audiant  ab  incredulis:  prompta  est  responsio,  apostolum  hic  eos  minime  eximere  a  calumniis  et  probris:  sed  intelligit  non  habituros  incredulos  obloquendi  materiam,  utcunque  maxime  cupiant.  Porro  ne  quis  exciperet,  incredulos  nequaquam  dignos  esse  ad  quorum  nutum  vitam  componant  filii  Dei:  Petrus  nominatim  admonet,  obstringi  nos  Dei  mandato,  ad  os  illis  obstruendum.  16.  Ut  liberi.  Est  prolepsis  qua  occupat  quae  a  nonnullis  de  libertate  filiorum  Dei  obtendi  solebant.  Nam  ut  ingeniosi  natura  sunt  homines  in  suis  commodis  captandis:  multi,  evangelii  initio  liberos  se  putabant,  ut  sibi  tantum  viverent.  Hoc  ergo  delirium  corrigit  Petrus,  breviter  ostendens  quantum  ab  effraeni  licentia  differat  Christianorum  libertas.  Ac  primo  velum  aut  praetextum  malitiae  esse  negat:  quo  significat,  non  ideo  esse  datam  ut  proximos  laedamus,  aut  quidquam  illis  afferamus  incommodi.  Haec  igitur  vera  est  libertas,  quae  nemini  damnosa  est  vel  noxia.  Ut  hoc  confirmet,  eos  pronuntiat  liberos  qui  Deo  serviunt.  Unde  colligere  promptum  est,  hunc  esse  finem  nostrae  libertatis,  ut  promptiores  et  magis  expediti  simus  ad  obsequium  Dei.  Neque  enim  aliud  est  quam  manumissio  a  peccato:  atqui  peccato  dominium  tollitur,  ut  se  in  subiectionem  iustitiae  dominos  addicant.  In  summa,  est  libera  servitus,  et  serva  libertas.  Nam  sicuti  servos  Dei  esse  nos  oportet,  ut  hoc  bono  fruamur:  ita  moderatio  requiritur  in  ipsius  usu.  Hoc  modo  liberae  quidem  sunt  conscientiae,  sed  hoc  non  obstat  quin  Deo  serviamus  qui  etiam  hominibus  nos  subiicit.  16*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci